automuseumpjeWelkom in mijn automuseumpje! Maak in deze blog kennis met mijn collectie, de mensen en de verhalen achter de auto's. Lees over nieuwe belevenissen, aanwinsten en meer. Peter van Burik 
|
|
 Vorig jaar vertelde ik over mijn Lexus LS400 die ik 20 jaar geleden op mijn verjaardag ophaalde. Dat is nu vandaag precies 21 jaar geleden want het is weer zover. Ben zelf ook weer een jaar ouder geworden, 57 om precies te zijn. En twee jaar geleden kreeg ik voor mijn verjaardag de Peugeot Partner bestelauto van tante Tonny als verjaardagskado. 2004 en in staat van nieuw! Door hun zelf nieuw gekocht. En volgend jaar zal ik vertellen over een van mijn auto’s die dezelfde dag jarig is en dan 30 is geworden.  Maar vandaag het verhaal over onze Opel Astra bestel die ik ook op mijn verjaardag op ging halen bij de Opel dealer in Schiedam waar we veel mooie handel kochten. Het was in 2005 en we boden ongezien €1750,- ex btw op een 99er Astra bestel en die werd ons ook toegezegd. Ophalen gebeurde met de Iveco oprijtruck en eerst moest ik in het Gooi een verlengde verhoogde Mercedes 312D ophalen. De vertegenwoordiger waar ik deze van kocht bleek een vreselijk ongeïnteresseerde man te zijn. Ik reed de bus op de truck en bij het oprijden lekte hij onder de motorkap aan alle kanten. Vermoedelijk even daarvoor flink schoongemaakt om iets te verhullen want hij stond ook in een wasbox. Gelukkig had de man de moeite niet genomen om de codes voor het vrijwaren en de factuur voor de betaling door te mailen of faxen dus ik heb hem er weer net zo hard afgereden en de sleutels op zijn buro gelegd en gezegd de groeten, je houd hem maar.  Door naar Schiedam om de Astra op te halen. Ik herinner me dat hij zonder doorrijden van de aanhanger op de truck achterop is blijven staan. De planning was op voorhand al om deze in te zetten als leenauto en er was een 2002 VW Transporter onderweg die we zouden gaan inzetten als serviceauto. De Astra ging dus gelijk door naar de reclameboer en toen die terugkwam stond er zo’n leuke frisse auto dat we gelijk besloten dat deze onze serviceauto werd en de Transporter die later binnen kwam is weer verkocht.  Iedereen die mij kent weet dat ik van origineel houd en er geen poespas op en aan moet zitten. Deze had de lichtmetalen velgen er al onder zitten, het aapje hing al aan de binnenspiegel en er liggen rubber matten in de cabine die niet origineel zijn. In deze staat is hij bij ons dus 19 jaar en zo blijft hij ook!  De zero emmisionzone is hier 5 jaar uitgesteld dus ik mag er nog een aantal jaren mee doorhobbelen en doe dat maar wat graag! Dit is zo’n plezierige bestelauto om mee te rijden. Overigens hebben we in al die jaren er zelf slechts 36.000 kilometer mee gereden, dus laat mij maar lekker met een zogenaamd vervuilende diesel rijden, dat is beter voor het milieu en voor mij met die paar kilometers.  Overigens kom ik net thuis met wederom een donatie (laatste foto). Deze had ik al eerder gekregen maar vriend Wim van Klassiekers op de Koffie had deze voor mij opgepikt en lag vandaag klaar in Winterswijk. Binnenkort meer hierover. 
0 Opmerkingen
 Ik vond een paar dagen terug deze foto’s van de Renault 5 1.1SL van 'ome' Steven. Deze nam ik in 2014 voor zijn huis en hij reed er toen al tien jaar mee. Ik kreeg de Renault begin vorig jaar gedoneerd. Deze staat op de nominatie om er weer netjes voorgezet te worden maar eerst de andere projecten en rustig onderdelen sprokkelen.  Steven was monteur bij ons sinds 2 juni 1964 en heeft hier tot 2016 geregeld klusjes gedaan. De auto’s waar hij mee reed in die periode zijn op 1 hand te tellen. Een jaar of 17-18 of langer met dezelfde auto doen is bij hem de norm.
Steven is niet van de flauwekul. Sinds 2007 staat er een onberispelijke Mercedes C220 diesel automaat in zijn garage die jong gebruikt is aangeschaft. Volgens mij heeft hij nog zeker een jaar doorgereden met de Toyota Carina die eruit ging. "Ach dat ding lupt nog best". En als hij hier aan het werk was stond steevast het Renaultje hier op de dam en niet de Mercedes  De Lancia Y10 begon ooit als Autobianchi. Die van mij is zo’n vroege (1986) dat er Autobianchi emblemen op zitten omdat ze in Italië zo verkocht werden en niet als Lancia!  In het ontwerp en prototype was een polyester achterklep bedacht maar die ging barsten en werd uiteindelijk van metaal. En daarom zijn de achterkleppen bij een Ypsilon altijd zwart gebleven met een knipoog naar het ontwerp.  Deze is inmiddels zo zeldzaam dat hij dat zelfs in Italië is. Als ik het goed vertel zit de zeldzaamheid in de raamslingers in plaats van elektrische ramen en het chique beklede dashboard en natuurlijk zie je ze sowieso al bijna nooit meer.  Een jaar geleden kwam ik Wouter tegen in de stad en vertelde dat hij mij deze auto ging doneren. Begin dit jaar was het zover en mocht ik de Y10 toevoegen aan de verzameling. Met een beetje geluk binnenkort keuren. De reden dat deze de tand des tijds zo goed heeft doorstaan is omdat hij 15 jaar in Zuid-Frankrijk bij een vakantiehuis heeft gestaan.
 Op de dag dat onze Besteleend 55 jaar in ons trotse bezit is krijg ik deze schitterende foto’s die afgelopen zaterdag zijn genomen tijdens Kargadoor Zuidwolde.   Ik herinner mij dat ik begin dit jaar vertelde er naar uit te kijken om met de Starlet op pad te gaan. Hij staat er nog net zo! Soms kost alles zoveel moeite en energie dat ik gewoon dichtsla en niks lukt, zo ook de afgelopen maanden. Daarom schrijf ik veel in bij evenementen want dan heb ik een stok achter de deur om dingen te ondernemen. Vrijblijvend uit de losse pols komt niks van terecht.
Vorige week een nieuwe accu gemonteerd en eerdaags wassen en de boel controleren. Aanstaande zondag ingeschreven bij de oldtimerdag in Medemblik. Ik kijk er dan naar uit om heerlijk door de polder via Harderwijk Lelystad de dijk over te rijden via Enkhuizen naar Medemblik. En met deze Starlet is dat heerlijk genieten.  Toen pa de Commodore nieuw kocht in 1969 was ik 2 jaar jong. Dus vanaf die leeftijd heb ik geregeld op de achterbank gezeten tot mijn 11e want in 1978 is de Opel in de hoek gezet.  In 2013 is hij weer in oude glorie hersteld en sindsdien zit ik gewoon achter het stuur. Over dat stuur gesproken: Ma vertelde altijd dat het sturen zo loodzwaar ging dus toen ik de kans kreeg om voor €150,- een complete stuurbekrachtiging set van een B Commodore te kopen met de uitleg hoe het met een paar uur passend te krijgen greep ik mijn kans!  Het interieur is verder compleet origineel en niks aan gerepareerd of vervangen, alleen met een natte doek afgenomen. Heeft momenteel ook maar iets van 86.000km op de teller staan en nee niet klokje rond geweest.   De Alto van vriendin Denise. Verder nog niets mee gedaan behalve onderdelen zoeken. En dat valt niet mee al is het een van de jongste uit de verzameling. De hoedenplank was snel gescoord en ook de gebruikte ruitenwissermotor op de achterklep was geen probleem, en een nieuwe accubak new old stock! De chauffeursstoel was doorgezakt wat een beetje een kwaal is en die is gerepareerd. Een nieuwe Suzuki Alto sticker voor op de achterklep ligt klaar. Een week later wou ik er nog een bestellen voor de rode en toen waren ze uitverkocht, ik had dus de allerlaatste. Voor de Alto uit Zwijndrecht had ik deze al veel eerder besteld.  Voorschermen links zijn gewoon leverbaar maar rechts niet meer. Vriend Iwan (ja daar is hij weer) heeft een bruikbare gevonden op de sloop met een klein beetje werk. Hij gaat dit voor mij doen waar ik uiteraard weer enorm dankbaar voor ben.  Het enige wat onvindbaar is dat is een gaaf setje ruitenlikkers op nagenoeg alle portieren en nog een paar zaken zoals een handvat. Mede omdat de vierdeurs van deze serie al behoorlijk uit het straatbeeld is verdwenen.  Deze staat voorlopig in de wachtrij aan de druppellader want ik wil zoveel gedaan hebben. Maar ik weet uit ervaring dat je nooit te lang moet wachten met onderdelen zoeken. Wat je hebt, dat heb je mooi alvast binnen.
 Afgelopen weekend twee evenementen gedaan met de meest uiteenlopende auto’s die ik heb. De Hattemse klassiekertoertocht Hattem in de Subaru Mini Jumbo met een lengte van 3.20 meter en Oss on classic wheels in de Caprice van pa met een lengte meter van 5.39 samen met tante Tonny. Beide dagen veel plezier gehad en we hadden geluk met het weer.  Met een beetje fantasie zou je kunnen stellen dat de Mini Jumbo half zo lang is of de Caprice twee keer zo groot. Maar denk niet dat ik in de Subaru half genoten heb want die auto rijd geweldig. Het maakt mij weinig uit met wat ik op pad ga, ik geniet wel en mijn tante ook!
|
Index
Alles
Archief
Juli 2024
|
RSS-feed