automuseumpjeWelkom in mijn automuseumpje! Maak in deze blog kennis met mijn collectie, de mensen en de verhalen achter de auto's. Lees over nieuwe belevenissen, aanwinsten en meer. Peter van Burik 
|
|
 De Ford Scorpio 2.9 V6 automaat van Mart heb ik inmiddels ook alweer bijna 6 jaar, net zolang als hij hem heeft gehad. Vorig seizoen zette ik de 100.000 op de teller en dat is bar weinig voor een 29 jaar oude auto. Ik kocht hem met 92.787km. Nieuw is de Ford geleverd en altijd onderhouden door dealer Jurrius in Dieren die inmiddels ook al niet meer bestaan.
Mart kende ik van de fysio letterlijk om de hoek en overleed in 2019. De eerste eigenaar was Karreman en zijn dierenspeciaalzaak in Apeldoorn bestaat nog steeds. Voor een auto als deze is het al bijzonder genoeg dat het geen import is, laat staan slechts twee voorgaande eigenaren heeft gehad en wat dat betreft nooit Apeldoorn heeft verlaten. Mart verkocht mij de auto omdat hij wou dat deze goed terecht kwam en ik doe mijn best. De airco doet het inmiddels weer en ook de centrale vergrendeling werkt. Wat laswerk was gelijk al gedaan en nog diverse kleine reparaties en wat onderhoud. Volgend jaar maar weer eens van genieten! Mart zou tevreden zijn geweest
0 Opmerkingen
Een maand geleden reageerde Johan onder een Facebookpost: "Ik heb hier nog een leuke Daihatsu Charade staan uit 1985. Belangstelling? Mag je hem komen halen". Mijn antwoord was: "Dat laat ik mij natuurlijk geen twee keer zeggen, Ja graag!" Zijn opa bleek deze nieuw te hebben gekocht en de Charade is bij zijn overlijden 10 jaar later naar zijn dochter gegaan die er tot 4 jaar terug mee heeft gereden. De auto werd geschorst en verdween in de schuur van de kleinzoon met slechts 125.000 kilometer op de teller. Niemand in de familie had er aardigheid in dus kreeg de kleinzoon het verzoek een liefhebber te vinden. Collega en vrienden H. van de Bunte in Doornspijk hebben voor mij geheel belangeloos het transport geregeld vanuit de Noordoostpolder waarvoor dank! Een prachtige aanvulling van de verzameling en nogmaals bedankt!
 Ik heb het ooit eens uitgerekend, minstens een jaar van mijn leven heb ik achter het stuur van de Lexus gezeten. Dat is dus in tijd 12 maanden dag en nacht welteverstaan! Van de 758.000km die er op de teller staan heb ik er zelf 680.000 gereden. Hij staat inmiddels al 7 jaar geschorst en iedere keer neem ik mij voor de LS400 eerst.  In die jaren is het merendeel van de punten op het A4tje afgevinkt maar nog lang niet alles. En dan denk ik weer als ik dat doe bij die auto dan schiet die ook op of is klaar. En haast heb ik niet want het blijft hobby.  Overigens is er vandaag opnieuw een hele leuke oldtimer bijgekomen! Eerdaags het hele verhaal
 Onze acculader begaf het een jaar of 20 geleden en werd vervangen voor een nieuwe. Ik kan mij nog goed herinneren dat de monteurs logischerwijs op het punt stonden deze in de oudijzerbak te deponeren en de grootste onenigheid met pa kregen. "Die gaat niet weg!" "Maar hij is kapot en je kunt er niks meer mee".  Om een lang verhaal kort te maken, ik heb hem een paar jaar geleden uit het schap getrokken in het magazijn toen ik dat aan het leegmaken was. Het is er een uit Frankrijk uit de jaren '50 in hamerslag bruin. Ik heb gezocht op Google en zodoende weet ik dat ze er ook in hamerslag groen waren. Het controlelampje was nooit nodig want als ie aanstond dan hoorde je hem door de hele werkplaats zoemen.  Van de nieuwe ongebruikte accu’s weet ik niet anders dan dat deze in een schap onderop stonden dus ik had al verwacht dat ze er een halve eeuw stonden. Bayern batterie heb ik opgezocht en in een artikel uit 2013 werd verteld dat ze ruim 110 jaar bestonden dus gezien de sticker '75 Jahre' klopt dit aardig.  Oud monteur Steven zag ze laatst staan. "Weet je dat die er al zeker 50 jaar staan?" Ja dat vermoeden had ik al. "Maar weet je ook dat ze uit Groningen zijn meegekomen van de W.E.B?" Kijk en dat wist ik dan weer niet.  Pa deed vroeger veel zaken met de directeur van de Ploeg. Zij hadden het Magirus-Deutz dealerschap en transportbedrijf. Autotransport en kiepers. Als kind kregen we vaak miniaturen die nu nog in de verzameling staan. Ik kreeg ze altijd van mijn broers dus ze staan er in drievoud.  De acculader en de accu’s staan in de stelling onder de trap die daar speciaal is neergezet voor de bijzondere relikwieën. Accu’s moeten normaal in een lekbak staan maar deze zijn nog nooit gevuld dus new old stock.
Pa zou tevreden zijn geweest dus dan ben ik het ook.  Ik kom inmiddels alweer 10 jaar bij Klassiekers op de Koffie in Winterswijk. Een aantal jaren terug werd ik door organisator Wim te Riet en medebezoeker Mark Theunissen getipt dat er op de grens met Duitsland in Oeding een schoenenzaak in een voormalig grenskantoor zit die een groot reclamedoek aan de gevel hebben hangen met mijn Jeep erop. Ik meen dat het 2016 was dat ik de Jeep voor een paar uur verhuurd had aan Wolky schoenen voor een fotoreportage dus de naweeën hingen nu open en bloot.  Een korte tijd na de tip heb ik het nummer opgezocht van en trof een uiterst vriendelijke dame aan de telefoon. Uitgelegd dat de gele Jeep van mij was en of ze aan mij wilde denken als deze vervangen werd. "Geen probleem, ik zal uw nummer noteren".  Ik was het allang weer vergeten maar een paar weken terug werd ik gebeld met een Duits nummer. "We hebben het spandoek voor u klaarliggen". Ik moest even schakelen maar toen viel het kwartje. "Wat leuk dat u mij niet vergeten bent. Hartelijk dank!"
Wim had destijds aangeboden als het zover was dat hij het doek op zou halen en zo lag deze klaar voor mij tijdens de meest recente editie van Klassiekers op de Koffie. Het is een lel van een doek van anderhalf bij anderhalve meter. Ben nu een spandoekframe aan het regelen en dan komt deze binnen in de werkplaats te hangen. Uiteraard ben ik hier ook weer dolblij mee!  De Peugeot Partner 2.0HDI van tante Tonny. Inmiddels ook alweer 2 jaar geleden dat ik deze voor mijn verjaardag kreeg. Onlangs had ik het met tante Tonny over haar Peugeot en toen zegt ze "Nee hij is nu van jou".  Af en toe zie ik de Partners en Berlingos wel rijden en soms zelfs een nette maar in de regel zijn ze afgetrapt. Deuken, roest, kapotte voorruiten, uitgewoond. Ook niet zo heel gek want ze zijn rond de 20 jaar of ouder en gemaakt om mee te werken.  Deze is uit 2004 met 137.000 kilometer, door hun nieuw gekocht en fonkelhagelnieuw van binnen en van buiten. En daar heb ik zelf helemaal niks aan hoeven doen. Een 2e zoals deze is er niet meer.  Ik ben gek met haar en blijf het de Peugeot van tante Tonny noemen.
Foto’s: Arno Lingerak namens Autovisie |
Index
Alles
Archief
November 2024
|
RSS-feed