Begin dit jaar liep ik tegen deze Alto aan op slechts 200 meter van huis met de gedachte mooiere delen te wisselen om de andere twee op te knappen. Ik ben ermee naar huis gereden en heb hem binnen gezet. Eigenlijk past hij niet in mijn verzameling omdat ik de zesde eigenaar ben en ik van auto’s hou met een mooie historie, liefst eerste eigenaar.

Dat ik de zesde eigenaar ben kun je tegenwoordig heel eenvoudig op internet zien. Zoek je wat verder dan vind je veel meer, hoeveel er nog van zijn bijvoorbeeld.
En het blijkt dat van de Alto Spark uitvoering wat deze is slechts zeven stuks zijn overgebleven en dat is leuk! Nou stelde zo’n uitvoering niet heel veel voor. De importeur pakte er een x-aantal en maakte daar een actiemodel van.
Wat ik bij deze zo kan inschatten en terugvinden:

• Sunroof
• Spoiler op achterklep
• Lichtmetalen velgen
• Bumpers in kleur
• Opbergnetjes in de portieren
• Spark badge/ stickers

Je ziet het, een ongekende luxe en rijke uitvoering. 

Ik rij niet veel met de Astra bestel, maar keer op keer als ik ermee op pad ben, dan geniet ik nog steeds van deze auto. Wat een fijn ding! Dit jaar zowaar al door de 2.000 kilometer gereden. Afgelopen zaterdag kwam ik terug van een rit en ging het lampje branden voor het tanken. 44 liter op 650 kilometer, dus dat is ook prettig.
Pakweg 10 jaar geleden bracht ik hem weg voor de APK en toen vertelde ik de keurmeester dat ik het hele jaar slechts 135 kilometer gereden had. "Dat ga ik veranderen", riep ik vol overtuiging! En jawel het lukte mij waarempel ook nog, het jaar erop was het 90 kilometer.

In opa’s kantoor staat al een flink aantal miniaturen en ik liep al een tijdje met het idee om dit uit te breiden en ik ben er nu voor mezelf uit hoe dat te doen. Het bureau maakt plaats voor een veel mooier bureau dat ook van pa is geweest. Dat is deze ook wel maar die stond onder de trap en daar schreef pa de bonnen op uit voor de geleverde onderdelen uit het magazijn. De andere stond tot 1985 op zijn kantoor en daarna stond deze jarenlang op mijn slaapkamer. Achter het bureau komt de oude stoel van opa die er ook nog altijd is en een jaar of 30 terug al is gerestaureerd

Toen in 2016 de Opel Commodore voor de tweede keer in een reportage verscheen, vond ik dat al heel bijzonder. Twee jaar later was er opnieuw interesse om een reportage te maken en ik waarschuwde de journalist hierover. Zijn antwoord was: "En dat zal niet de laatste keer zijn". Hij kreeg gelijk, want inmiddels heeft de Commodore vijf keer in een blad gestaan!

Totaal mochten we de laatste tien jaar 23 keer in een reportage verschijnen, waarvan de meeste uitvergroot op kantoor hangen, mijn Wall of Fame dus. Had iemand mij dit gezegd in 2012 dan had ik degene voor knettergek verklaard

​Welke hebben jullie gelezen?

Hij trok het doek eraf en het eerste wat ik zei was:  "Verrek dat is dezelfde kleur als mijn Starlet".  Waarop Johan antwoordde: "Dat is precies wat ik dacht toen jij gisteren je Starlet postte en toen dacht, ik oh ja, de Daihatsu".

Vorige week zondag kreeg ik onderstaande mail: 

Goedemiddag,

Mijn naam is Jan van der Klip uit Biddinghuizen. Zojuist kwam ik per toeval een pagina van uw automuseum tegen op internet. Tot mijn grote verbazing kwam ik daar een kentekenplaat tegen die mij wel heel erg bekend is! Namelijk het kenteken 70-27-ED van mijn Volvo Amazon.

Vorige week ben ik met deze auto langs het RDW geweest om het slapend kenteken weer te activeren en dat is gelukt. Toen ik de auto 4 jaar geleden kocht zaten er wel papieren bij maar geen platen meer. Ik zal wat foto’s mee sturen ter verduidelijking.
Mijn vraag is, heeft u toevallig ook de tweede kentekenplaat van mijn auto en zou u eventueel bereid zijn om er afstand van te doen?

Ik hoor heel graag van u.
Met vriendelijke groet,
Jan van der Klip

Vorig jaar december vertelde ik over de twee Kenwood KDC radio’s met klapschermen die op het kantoortje lagen sinds 2000. De ene was vrij snel aan de praat gekregen door een specialist alhier. Hij gaf aan dat de andere niet meer te redden was.

Daarop kreeg ik de tip van volger Ronald contact op te nemen met Ewald van www.goedkopeautoradio.nl die ik vrijwel gelijk daarna gebeld heb. Hij moest de software nog ergens hebben liggen en afgesproken om de radio per post te versturen. Mijn idee was toen om het na de feestdagen te doen want haast heb ik nooit en de postbezorgers hebben het in die periode druk zat. Afgelopen week moest ik twee pakketjes met de post versturen en de radio lag inmiddels alweer 11 maanden op de werkbank verpakt in een doos dus ook eindelijk maar eens verzenden.

Dinsdagmiddag naar de post gebracht en gistermorgen belde Ewald al. Hij werkt! Ik zal je het filmpje sturen en een tikkie. Gelijk €67,- inclusief verzendkosten betaald en ik had hem vrijdag voor 10.00 weer retour.

Aangezien dit toch een hele dikke radio is moet hij in een auto komen waar deze ook tot zijn recht komt. De andere zit al in de Ford Scorpio en ik wil geen onherstelbare gaten zagen. De oplossing is om hem in de '86-er Renault 5 bestel te zetten.

Als je bedrijf op een haar na 100 jaar bestaat, nooit verhuisd bent en de ruimte hebt dan gebeuren dit soort dingen.

We kochten rond de eeuwwisseling een grote partij autoradio's. Moeder denkt dat het er 200 waren. Nieuw en ongebruikt of eerste montage. Twee heren kwamen met een bus vol radio's en gingen de autobedrijven langs. Wij namen een grote partij af want hoe meer je er kocht hoe minder we betaalden, staffelkorting dus!
Uiteindelijk hadden we er zoveel dat we ze zelfs op zolder in huis hadden liggen en iets van 10 gulden per radio betaalden en daar liggen er nu nog 14.

Op een aantal auto’s uit de verzameling daar zitten te jonge of gare radios in en dat kan ik mooi in een klap corrigeren. Deze gaan in de jaren ‘90 auto’s vanaf de Subaru mini Jumbo uit ‘90 tot en met de Fiat Cinquecento uit ‘98. En ik zit altijd te hannisen welke knop ik nu weer in moet drukken onderweg, dat probleem heb ik dan ook niet meer.
​
Onze oud monteur Steven had het er afgelopen voorjaar nog een keer over. "Die radios op zolder liggen er zeker nog? Die kun je wel weggooien want niemand wil ze nog hebben". Nou dat dacht ik dus niet!

“Volg je eigen kop, anders kun je er net zo goed een knolraap op zetten”.
Eén van de wijze uitspraken van mijn ouwe heer die ik goed in mijn oren heb geknoopt. Toen ik in 2017 deze afgekeurde Subaru Mini Jumbo kocht verklaarde iedereen mij voor gek. Ik reed de Spoorstraat in en werd gelijk aangesproken door één van mijn broers die verderop woont. "Heb je die ingeruild?" Nee gekocht voor de verzameling. "Ja dat zal wel, je bent knettergek". Later sprak ik iemand die het over een koekblik had.