Leegruimperikelen

Een jaar of zes geleden  ben ik begonnen met het leegruimen van ons magazijn. Ik kan je verzekeren dat er veel lag, want het was sinds 1964 in gebruik als zodanig. ​

Tussen aanvang en voltooiing heeft minstens een jaar gezeten want dan was ik bezig en kwam er weer één:  "Dat moet je op Marktplaats zetten of daar aanbieden". En ondanks dat ik best sterk in mijn schoenen sta,  werkt dat niet prettig. Zo had ik weer een turbo van een Iveco in mijn handen. Geen idee werkend defect of welk type. "Op Marktplaats of Facebook zetten, kun je er geld van maken!" - "Prima joh doe ik. Zet jouw 06-nummer er bij en regel het maar". Knop omgedraaid en alles weggeflikkerd, Ik was het helemaal zat want ik loop hier alleen en de dingen lukken mij niet meer zoals ik graag zou willen. Ik heb wel hulp van vrienden maar die wil ik ook niet teveel belasten.

Pakweg vier jaar geleden begon de cyclus opnieuw met het voorste gedeelte in het bekledinghok. Je zet eens wat op Facebook en biedt mooi spul aan. Eindeloos vragen heen en weer en als laatst:  "Waar zit je?" Apeldoorn!  "Zo ver weg! Ik zal met mijn vrouw overleggen of het mag". - "Heeft iemand een stoel van een Mazda E2200?"  Ja een mooie gerepareerde stoel plus bankje voor €85,-.  "ZOVEEL?!"
Ook daar was ik klaar mee en weg met alles, of ik gaf het aan iemand als ik wist er een plezier mee te doen. Dat gezeur kan ik niet meer tegen.

Overigens zijn alle beginfoto’s dat ik al begonnen was met opruimen! Vooral het bekledinghok stond van links naar rechts ramvol en de schappen waren allemaal afgeladen vol.

De laatste twee foto’s is hoe het er nu bijstaat en daar heb ik plezier in. En het doet ook meer recht aan de historie van het pand waar mijn opa en oma het autobedrijf hier hadden sinds 1932. Ze begonnen in 1925 dus volgend jaar bestaan we 100 jaar.