© www.automuseumpje.nl 2022
Scroll naar beneden voor meer berichten. Onderaan de pagina kunt u verder of terug met <<vorige of >>volgende. Zoeken kan in de Index of via de zoekbalk.
Eén van de oudste foto’s van onze Besteleend, rond 1970. Je moet even goed kijken want ik zit er net voor. 50% kans dat het hem is want, pa had er toen 2. Eigenlijk 3 maar die was gelijk doorverkocht. Wel 100% dat ik het ben, kun je zien aan dat lieve koppie.
0 Opmerkingen
Mijn opa Bart van Burik bij zijn ‘25 Buick. Op de achterkant van de foto stond 12 juli 1931. Mijn vader was toen 4 maanden oud dus ik betwijfel of hij dat was op de achterbank bij oma.
Grasduinen op deze regenachtige zaterdagmiddag in een oude schoenendoos. Deze foto is gemaakt in 1980 ergens in de Eifel. Mijn moeder uiterst rechts met twee vrienden uit Amerika, de Caprice niet meegerekend. Dit is dezelfde Caprice die nog altijd in ons bezit is.
Mijn oude Toyota Camry 2.0TD stationwagon, de TG-31-NJ. Een exemplaar uit 1988 die wij kochten in 1990 met 120.000 kilometer. Ik heb ermee gereden tot 2002 en daarna heeft mijn moeder er heel kort mee gereden. We verkochten hem voor de export in 2003 met 688.000 kilometer en toen was nog steeds een nette auto. Mijn vader leerde mij al vroeg dat hard rijden geen kunst is, de boel heel houden wel. Dit is ook de enige auto waarvan ik zeg: die had ik nooit moeten verkopen. Net als de Lexus heb ik hier zo enorm veel plezier van gehad.
De mooiste foto van mijn moeder Thea. Op vakantie in 1966, samen met pa naar Oostenrijk in de ‘64 Chevrolet Impala coupe. Gewoon een schitterende foto! Bij deze '99-er Renault Trafic mankeerde er heel weinig aan of ik had hem in 2011 bewaard voor de verzameling. Ongezien ingeruild en het bleek na het poetsen, schoonmaken en technisch nakijken een juweeltje met minder dan 100.000 kilometer. Maar zoals jullie inmiddels wel weten ben ik niet zo van al dat bewaren.
Anekdote #1
Uit de tijd van slechts 1 foto met lage resolutie bij de advertentie op internet stamt dit verhaal. We hadden veel Hyundai H200 enkele en dubbele cabines in de verkoop staan, waaronder een blauw metallic met rondom lichte gebruikssporen. Maar door de lage kwaliteit en kleur kon je dit niet zien op de foto, dus had ik dat er keurig bij vermeld staan. Hoe vaak of we zijn gebeld of ik uit kon leggen hoe dat kon dat je daar op de foto niks van te zien was en hoe dat kon, is niet in te schatten. Op den duur werd ik daar behoorlijk appelig van en begon met de mensen mee te praten. "Nou dat kan ik u uitleggen. Ik heb namelijk eerst de foto gemaakt en toen een klein hamertje gepakt en alle deukjes er heel voorzichtig ingetikt". Ook kwamen er mensen voor binnenlopen. "U heeft een Hyundai Dubbele cabine op internet staan". "Ja dat klopt, er staan er een stuk of 25. Welke had u gezien?" "Die met rondom gebruikschades". "Loopt u maar mee, dat is deze hier!" "DIE HEEFT RONDOM SCHADES, U BENT EEN OPLICHTER!" En denk je nou, dat heeft hij uit zijn duim gezogen! We hebben hier de gekste verhalen meegemaakt. Ik zal er voortaan zo nu en dan wat van delen. We hadden een boek kunnen schrijven. 88-GT-89 de Fiat 127 waar ik volgens mij de eerste kilometers heb gemaakt. Mijn broers hadden hiermee gereden en de auto was afkomstig van neef Rob. Zelf kreeg ik ook een Fiat 127 maar die kwam weer bij Mourik vandaan. Ik heb altijd een zwak gehouden voor de Fiat 127 in het algemeen
De rode Magirus 156D op de achtergrond bestaat nog steeds en is nu in het bezit van C.A.B. Weert Ook uit mijn bromfiets tijdperk. Ik verkocht toen ook veel Benelli scooters. Hele leuke en leerzame periode. 'Fingerspitzengefühl krijgen voor de handel' noemde pa het graag.
Nissan Cherry bestelletje uit 1982. Ik heb hiermee gereden van 86 tot 90. Toen al een zeldzaam exemplaar, nu niet meer te vinden. Deze was afkomstig van de plaatselijke leesmappenfirma. De groene Transporter T3 was onze serviceauto. De 45-PB-00. Beide op LPG overigens,
Deze foto roept heel veel herinneringen bij mij op en zal uit '94 of '95 komen. De autoambulance kochten we eind '94 en de lier is daar vrij snel afgehaald, zodoende kan ik het nagaan.
De gele Mercedes bakwagen was een 309D 5 cilinder met heel weinig kilometers. We verkochten deze naar Deventer voor rond de 8.500,- gulden met drie maanden garantie. Op een maandagmorgen kwam er een fax (Google het maar eens) binnen met een reparatierekening van 10.000,- gulden en of we die even wilden betalen aan de Mercedesdealer ter plaatse, anders kregen ze de auto niet mee. Wat mankeerde er dan aan? Ze hebben er een nieuwe motor in gezet. Was ie kapot dan? Nee we konden er nog wel mee rijden, maar ze vertelden dat er een nieuwe in moest. Dan willen wij de oude motor zien! Nee die is al met het oud ijzer meegegaan. Nou dan betalen wij niks. U had ons in moeten lichten. Wij waren vuile oplichters en doorrr. De Mercedes vooraan de weg was een 208D uit 1991 met 54.000km, net als de Fiat Ducato 2.5D. Beide met imperiaal en qua uitvoering precies gelijk. Imperiaal, trekhaak, bijrijdersbankje, PK's prijs enz. Ik weet dit nog omdat ik het verhaal vaak heb verteld, en mijn geheugen is ook best op orde. Voor de Ducato kwam een man samen met zijn vader kijken. Een pracht van een auto die zo bij van Rijn kwam die toen de Fiat dealer was in Apeldoorn. Onder de voorruit zat een heel klein roestgaatje ter grootte van een dubbeltje (was toen een wettig betaalmiddel) en verder was deze in staat van nieuw. Oh nee, die moeten we niet, zie je wel dat Fiat nog altijd een grote roestbak is. En die Mercedes dan? Maar u wil geen roest en dat is een complete spuiter vergeleken met de Fiat? Mijn zwager is spuiter en die trekt er zo de spuit overheen. Heeft niks te betekenen. En ze reden tevreden met de Mercedes naar huis. En zo kan ik bij nog een aantal doorgaan. De gele VW Transporter T4 was de eerste die Barry hier poetste, de rode Transit verkochten wij aan Jan Tinga. De Totota Hi-ace met imperiaal kochten we van Martin van Hardeveld. Bij de Toyota Hi-ace personenbus kregen we het grootste gesodemieter met een Egyptenaar die op zondag op de stoep stond. Hij had pa doordeweeks hier gesproken en hij had verteld dat er een personenbus binnen zou komen voor 28.500,- gulden. Mag ik hem zien? Oh wat een mooie en precies wat ik zoek. En een trekhaak! Ja, die heb ik nodig. Oh en schuiframen en een kachel. Precies wat ik zoek. Alleen heb ik u verteld dat hij 28.500,- zou kosten en daar heb ik mij in vergist. Hij kost 24.500,- Auto heeft schade gehad, en heb je dit wel gezien? En de kilometers kloppen niet! Meneer u wordt vriendelijk verzocht om in uw auto te stappen en maken dat u wegkomt! Omdat ik kroeshaar heb he. Jullie discrimineren. Nee omdat u een flapdrol bent. En nu wegwezen. Ik bel de Politie! Ga u gang. Die man stond zo'n stennis te maken dat voorbijgangers stopten wat er aan de hand was. Kortom, mooie tijden. 25 jaar geleden werd onze Mercedes 609 oprijtruck vervangen door de huidige Iveco EuroCargo. Het kenteken VD-31-RB kan ik wel dromen. Ik tikte hem in op rdw.nl en zag dat hij onlangs van eigenaar was veranderd. Vervolgens zocht ik op Google en ja hoor, BINGO! Toch wel bijzonder om na zo lange tijd je oude truckje te zien. Overigens hebben de mensen waar wij hem aan verkochten er 21 jaar mee gereden! Het was dus een goede truck.
Brouwersmolenweg Ugchelen 1969-1970, voor het ouderlijk huis van ma en mijn tantes. Ik in de armen van mijn moeder en tevens mijn beste vriendin. De Opel Commodore is nog altijd in familiebezit en mijn beide broers zitten op de achterbank.
Opa en oma van Burik in 1954 bij de nieuw aangeschafte Opel Kapitän. Net als mijn vader was opa Albertus ook een echte autoliefhebber
Ik zal het eerlijk bekennen, mooier dan deze foto gaat het naar mijn bescheiden mening nooit meer worden. Mijn vader Cees in 1966 op de Spoorstraat bij een GMC. Deze stond hier klaar voor aflevering aan de Nationale Wegenbouw alhier. Voorzien van een nieuwe Daf 100PK diesel, nieuwe Netam kieper en gespoten in hun bedrijfskleur. 2 jaar geleden hebben wij deze foto ook geheel terecht geplaatst op zijn rouwkaart.
Rond 1985 is deze foto gemaakt. De Caprice Coupé op de voorgrond is dezelfde die er nog altijd is. De rood-witte Mercedes 307D pick-up DC was toen zo goed als nieuw en had ik meen maar 3.000 kilometer gereden. Het spul kwam uit een veiling, samen met de rode Volvo truck en nog 15 bestelauto’s.
De rode Magirus Deutz die tegen de garagedeur stond en waar je net het dak en de voorramen van kan zien, was een 156D 6x6 en deze bestaat nog altijd. Nu eigendom van C.A.B. in Weert die het plan hebben deze te restaureren. En dat is zeker de moeite want dit was de allerlaatste die bij ons in de werkplaats is gerenoveerd. Alles wat nieuw in het magazijn op voorraad lag hebben onze monteurs vervangen. Ik kan zo nog veel meer vertellen, maar vertel alleen nog dat ik en mijn moeder op de foto staan. Tot 1990 had ik mijn bromfietshandel in het voorste gedeelte, wat er onlangs bij aan is getrokken. Ik was best lekker bezig toen, al zeg ik het zelf.
Opa Bart van Burik, de grondlegger van ons autobedrijf, bij een Opel Olympia.
Ik had deze foto een paar dagen geleden nodig en vertelde mijn moeder over die ene verkreukelde foto waar opa keurig in het pak stond. "Jouw opa was een heer en zat altijd keurig in het pak", was haar resolute antwoord! Ja tuurlijk dat wist ik. Jammer genoeg heb ik de beste man nooit echt gekend. Hij stierf in 1969 op 71 jarige leeftijd, ik was toen amper 2. Ik loop alle dagen in zijn voetsporen en die van mijn vader hier op de zaak. Met deze Toyota Camry 20.TD station heb ik gereden van 1990 tot 2002. We kochten hem bij Toyota dealer Polderman voor 18.000,- gulden ex btw met 120.000 kilometer op de teller. Toen hij voor het laatst de Spoorstraat verliet, stond er 688.000 kilometer op de teller. Dit was een hele fijne auto om mee te sturen en hier is de liefde voor Toyota echt mee aangewakkerd. We zijn niet zo van het bewaren, maar deze had ik moeten houden.
De Kadett was een diesel en ex-Mourik Groot-Ammers. Wanneer wij daar de overtollige busjes kochten, zaten er geregeld personenauto’s bij. Moeder reed daar in die periode om de haverklap mee. Dit soort auto's verdwenen dan weer plots (betaald!) naar het Oostblok, maar dan was er zo weer een verse. Mooie tijden! Mijn vader Cees bij zijn '60-er Chevrolet Impala Coupe. Pa was een echte coupé- liefhebber. De Impala heeft hij later wit gespoten met zwart dak en hij heeft er een jaar of 5 mee gereden. Met deze reed hij veel op Frankrijk om Amerikaanse dumptrucks te kopen. Pa was een goede koopman, goudeerlijk en altijd zichzelf gebleven.
Ons oude woonhuis waar ik geboren ben heeft in 1976 plaats gemaakt voor de huidige en op de achtergrond de oude garage waar in 1964 de grote werkplaats tegenaan is gebouwd. Foto zal dus begin jaren '60 zijn gemaakt. Ondanks dat de Opel Commodore nieuw geleverd is in de huidige kleur groen, is deze hier blauw metallic. Mijn moeder kwam in 1975 thuis met een lelijke kras over de hele zijkant. Cadeautje van een of andere @&^%, die even met een scherp voorwerp langs de auto was gewandeld op een parkeerplaats. Pa maakte zich zo kwaad en trapte nog een deuk in het spatbord, waar ze nog een paar jaar mee heeft gereden.
Blauw metallic was toen in opkomst dus werd hij in die kleur gespoten en in die kleur is de Commodore ook weggezet in 1978. In 2012 zijn we begonnen met de restauratie en het was voor mij klip en klaar dat het ook weer groen moest worden, inclusief de gouden bies. En je ziet nog net de neus van onze huidige Caprice Coupe! Kleine reality check is dat de Commodore nu na de restauratie weer net zo lang op de weg is als de tijd in het begin. Tijd vliegt. Gewoon even een prachtig plaatje uit een van de vele oude familiealbums. Drie onbekende dames bij een Renault Monaquatre, voorzien van een provinciaal kenteken uit Gelderland (de M). Mooier dan dit wordt het niet,
Peter achter het stuur van de Opel Commodore GS Coupé. Wij hebben deze 2,5 liter 6 cilinder nieuw gekocht in 1969 bij Hessing in De Bilt voor 13.000 gulden. Dat was destijds veel geld voor een nieuwe auto. En dan nu het bijzondere van dit verhaal: hij is nog steeds in ons bezit! Doordat de Opel in 1978 is stilgezet, heeft hij nog maar weinig kilometers op de teller staan.
Rond 1970 moet deze Opel Rekord Coupé met Cor op de foto gezet zijn. Bouwjaar ongeveer 1965. De auto werd verkocht aan een medewerker van wegenbouwer Te Siepe in Zwolle.
Links Jan Dekker en rechts Cees bij een Mercedes-Benz. Jan was in dienst bij Albertus als monteur. Op de achtergrond een Chevrolet en een GMC.
|
Index
Alles
|