In 1987 had ik ook een Opel Commodore. Meneer Grintjes, oud verkoper van Magirus-Deutz dealer de Spaanse Polder uit Schiedam raakte op leeftijd en stopte met autorijden. Mijn vader en hij hebben altijd contact gehouden, ook al deden ze een jaar of 20 geen zaken meer omdat het bedrijf failliet was gegaan. Hij belde ieder jaar op 10 maart om mijn vader te feliciteren en een week later op de 17e was het precies andersom.

Meneer Grintjes wist dat de huidige Commodore coupe inmiddels van of voor mij was en vroeg of ik die van hem ook wou overnemen. Deze was oorspronkelijk goud metallic maar Grintjes had deze met de hand in de kleur beige geschilderd en dat had de beste man erg netjes gedaan, je moest goed kijken om het te zien! Ik heb deze tot 1994 gehad en verkocht hem aan een zakenrelatie die hem waarschijnlijk nog steeds heeft.
​
Het kleine ventje die er voor staat is mijn neef Chris. Inmiddels ook al 42 Jaar jong en vader van 2 zonen die al een stuk groter zijn dan hij destijds

'Ome Evert' of 'ouwe Evert' in zijn 58er Nekaf Jeep. Evert Koldenhof heb ik mijn hele leven gekend. Koopman, Autohandelaar, autoliefhebber, paradijsvogel, mooie kerel!

Evert werkte vroeger bij Johan Zevenhuizen bij ons om de hoek. Vreselijk harde werker en hij kon alles. Hij kwam ooit truckonderdelen halen bij opa en mopperde dat hij in de sneeuw met een truck aan het werk was, hij kroop er dan ook gewoon onder. Oma vroeg:  "Wat verdien je? Nou dan krijg je een knaak in de week meer als je bij ons komt werken". Hij ging terug naar Johan Zevenhuizen om ontslag te nemen en dezelfde dag of de dag daarna was hij bij ons. Hij was toen net 18.

Mijn vader en Evert hebben altijd een klik gehad. Wat later is Evert voor zichzelf begonnen en mijn vader heeft hem altijd de handel gegund. De inruilers, de personenauto’s en de busjes die pa er bij moest nemen als hij partijen kocht bij Mourik en andere bedrijven. Ik heb als jochie vaak meegemaakt dat hij de ene dag met een Mercedes 608 bus naar huis reed en een dag later met dezelfde auto bij ons door de straat reed en er al provisorisch een oprijwagen van had gemaakt. Opbouw eraf geslepen en stalen platen op het chassis. Dan had hij de hele dag en tot middenin de nacht doorgewerkt.

Pa en Evert zijn altijd vrienden gebleven en ik heb mijn vader nooit een kwaad woord over Evert horen praten en andersom ook niet. Ze hadden respect voor elkaar. Vandaar dat ik ook ome Evert moest zeggen en ouwe Evert omdat zijn zoon ook Evert heet. Je raad het al, dat was jonge Evert.

Pa kocht de Chevrolet Caprice ook van hem in 1979 want later gunde hij pa ook weer de handel. Veel privéauto’s waar wij mee hebben gereden kwamen van Evert, inclusief de huidige auto van moeder.

Twee jaar geleden deed ik 's morgens mijn gordijn open en toen stond de ambulance voor zijn deur. Hij woonde bij ons om de hoek en ik kan zijn huis zien vanuit mijn slaapkamerraam. Hij lag dood bovenaan de trap, 82 jaar jong. De dag daarvoor heb ik nog vreselijk hard met hem gelachen bij mij op kantoor. Sindsdien geen Evert meer die binnendoor de werkplaats binnen liep voor een praatje of handel. Zijn verzekeringsman hoeft ook geen 12-15 x per jaar zijn vers aangekochte auto te verzekeren.

Er gaan zoveel verhalen over deze man rond in de autowereld en die zijn niet opgeblazen, je vergeet gewoon het merendeel en  ze zijn vrijwel zeker waar!

Al die jaren had ik Evert honderden keren in een andere auto op de foto kunnen zetten als hij bij ons was. Blij dat ik deze ene heb genomen. Twee jaar geleden verloren wij een vriend.

Er zijn wel 4 boeken over deze man te schrijven. Over honderd gaan zijn verhalen nog rond. En één ding is zeker: een figuur als ome Evert kom ik in mijn hele leven nooit meer tegen.

Het zal een jaar of 30 geleden zijn dat ik samen met chauffeur Willem Reusken op een vrijdagavond naar Opel dealer Autopelle in Capelle ad Ijssel reed om een Toyota Hiace koelwagen op te halen.

Toen we langs Woerden reden zei ik tegen Willem: "Op de terugweg rijden we even naar de Fiat dealer want daar heb ik nog een bieding lopen". De Hiace was volgens afspraak, dus Willem reed met de groene platen achter mij aan naar Auto Rijnstad.
We liepen de showroom binnen en de vertegenwoordiger was telefonisch in gesprek, dus we stonden een tijdje te wachten. Toen het gesprek klaar was kwam hij zijn kantoor uit. "Heren wat kan ik voor u betekenen?" "Van Burik Apeldoorn. We waren in de buurt en waren benieuwd of het nog wat geworden was met de Fiat Ducato!"
De mond viel open van de beste man en hij dacht dat hij in de maling werd genomen. Wat bleek: Hij had ons gebeld om te zeggen dat de Fiat binnen was en gooide dus net de hoorn op de haak met pa. Mijn vader had gezegd: "Ik bel Peter, want die heeft telefoon in de auto en komt langs Woerden". Thuis had ik er niets van verteld, dus mijn actie was spontaan en de bieding was weken of maanden geleden gedaan. De vertegenwoordiger was Ton van der Horst, later eigenaar van Volkswagen dealer Lexpoint.

​De mooiste foto van mijn moeder Thea. Op vakantie in 1966, samen met pa naar Oostenrijk in de ‘64 Chevrolet Impala coupe.  Gewoon een schitterende foto!

Anekdote #1
Uit de tijd van slechts 1 foto met lage resolutie bij de advertentie op internet stamt dit verhaal. We hadden veel Hyundai H200 enkele en dubbele cabines in de verkoop staan, waaronder een blauw metallic met rondom lichte gebruikssporen. Maar door de lage kwaliteit en kleur kon je dit niet zien op de foto, dus had ik dat er keurig bij vermeld staan.

Hoe vaak of we zijn gebeld of ik uit kon leggen hoe dat kon dat je daar op de foto niks van te zien was en hoe dat kon, is niet in te schatten. Op den duur werd ik daar behoorlijk appelig van en begon met de mensen mee te praten. "Nou dat kan ik u uitleggen. Ik heb namelijk eerst de foto gemaakt en toen een klein hamertje gepakt en alle deukjes er heel voorzichtig ingetikt".

Ook kwamen er mensen voor binnenlopen.
"U heeft een Hyundai Dubbele cabine op internet staan".
"Ja dat klopt, er staan er een stuk of 25. Welke had u gezien?"
"Die met rondom gebruikschades".
"Loopt u maar mee, dat is deze hier!"
"DIE HEEFT RONDOM SCHADES, U BENT EEN OPLICHTER!"
​
En denk je nou, dat heeft hij uit zijn duim gezogen! We hebben hier de gekste verhalen meegemaakt. Ik zal er voortaan zo nu en dan wat van delen. We hadden een boek kunnen schrijven.

Deze foto roept heel veel herinneringen bij mij op en zal uit '94 of '95 komen. De autoambulance kochten we eind '94 en de lier is daar vrij snel afgehaald, zodoende kan ik het nagaan.

De gele Mercedes bakwagen was een 309D 5 cilinder met heel weinig kilometers. We verkochten deze naar Deventer voor rond de 8.500,- gulden met drie maanden garantie. Op een maandagmorgen kwam er een fax (Google het maar eens) binnen met een reparatierekening van 10.000,-  gulden en of we die even wilden betalen aan de Mercedesdealer ter plaatse, anders kregen ze de auto niet mee. Wat mankeerde er dan aan? Ze hebben er een nieuwe motor in gezet. Was ie kapot dan? Nee we konden er nog wel mee rijden, maar ze vertelden dat er een nieuwe in moest. Dan willen wij de oude motor zien! Nee die is al met het oud ijzer meegegaan. Nou dan betalen wij niks. U had ons in moeten lichten. Wij waren vuile oplichters en doorrr.

De Mercedes vooraan de weg was een 208D uit 1991 met 54.000km, net als de Fiat Ducato 2.5D. Beide met imperiaal en qua uitvoering precies gelijk. Imperiaal, trekhaak, bijrijdersbankje, PK's prijs enz. Ik weet dit nog omdat ik het verhaal vaak heb verteld, en mijn geheugen is ook best op orde. Voor de Ducato kwam een man samen met zijn vader kijken. Een pracht van een auto die zo bij van Rijn kwam die toen de Fiat dealer was in Apeldoorn. Onder de voorruit zat een heel klein roestgaatje ter grootte van een dubbeltje (was toen een wettig betaalmiddel) en verder was deze in staat van nieuw. Oh nee, die moeten we niet, zie je wel dat Fiat nog altijd een grote roestbak is. En die Mercedes dan? Maar u wil geen roest en dat is een complete spuiter vergeleken met de Fiat? Mijn zwager is spuiter en die trekt er zo de spuit overheen. Heeft niks te betekenen. En ze reden tevreden met de Mercedes naar huis.

En zo kan ik bij nog een aantal doorgaan. De gele VW Transporter T4 was de eerste die Barry hier poetste, de rode Transit verkochten wij aan Jan Tinga. De Totota Hi-ace met imperiaal kochten we van Martin van Hardeveld. Bij de Toyota Hi-ace personenbus kregen we het grootste gesodemieter met een Egyptenaar die op zondag op de stoep stond. Hij had pa doordeweeks hier gesproken en hij had verteld dat er een personenbus binnen zou komen voor 28.500,-  gulden. Mag ik hem zien? Oh wat een mooie en precies wat ik zoek. En een trekhaak! Ja, die heb ik nodig. Oh en schuiframen en een kachel. Precies wat ik zoek. Alleen heb ik u verteld dat hij 28.500,- zou kosten en daar heb ik mij in vergist. Hij kost 24.500,- Auto heeft schade gehad, en heb je dit wel gezien? En de kilometers kloppen niet! Meneer u wordt vriendelijk verzocht om in uw auto te stappen en maken dat u wegkomt! Omdat ik kroeshaar heb he. Jullie discrimineren. Nee omdat u een flapdrol bent. En nu wegwezen. Ik bel de Politie! Ga u gang. Die man stond zo'n stennis te maken dat voorbijgangers stopten wat er aan de hand was. 

Kortom, mooie tijden.