Er zijn vele verkoopgesprekken die mij bij zijn gebleven en nog lang zullen doen. Zo verkocht ik ooit een Fiat Ducato aan een dierenarts uit Deventer. Ik kende de beste man niet maar achteraf bleek dat mijn tante en nicht daar ook in zijn praktijk kwamen met hun huisdieren. Hij ging een camper bouwen.

Foto van een jaar of 11 terug. Wij (lees pa) kochten altijd heel veel overtollig materiaal bij Mourik Groot Ammers, maar dit keer ging ik met een volle vracht die kant op. Rechtstreeks afleveren op een klus bij een raffinaderij in de Botlek. Op de terugweg de Jeep opgehaald waarvan ik het een en ander had uitbesteed.
​
Het is voor mij onvoorstelbaar maar de Iveco EuroCargo is er inmiddels alweer 29 jaar!!! De autoambulance kochten wij in 1994 nieuw bij Witteveen in Raalte die ook de opbouw van de truck heeft verzorgt. De truck kwam bij Mercedes dealer Spijker in Nijkerk vandaan. Ik was destijds op de bedrijfsauto Rai in Amsterdam en zat met verkoper Arie Kwak aan de koffie en hij vertelde dat hij drie hele jonge EuroCargo’s met weinig kilometers in moest ruilen. Ik kom met inruil niet hoger dan 27.500,- gulden. Dan past mij er wel een en zo geschiedde.

Het was 2002 w,ant we schakelden om van de gulden naar de euro. Nlg 6.500,- werd €2.950,- voor deze Hyundai H100 Satellite personenbus. We adverteerden hem met defecte motor en om misverstanden te voorkomen vermeldden we dit in het Nederlands / Duits / Engels.

"Chef! Motor good? Getriebe good? Keine kratze, keine buile?" Ik herinner mij een echtpaar met kinderen die hevig met een vergrootglas om de auto heen liepen. "Voor dat geld mag hij wel perfect rijden. Laten we er eerst maar eens een stukje mee rijden dan kijken we straks wel hoe we er met de prijs uitkomen". Ja hoor prima ik zal de groene platen pakken, hek opendoen en een stuk of 3 auto’s die ervoor staan weghalen. Pak ik gelijk een sleepkabel. Als u dan uw auto ervoor zet dan trek ik jullie met uw eigen auto. "Waarom met mijn auto trekken? dat begrijp ik niet". Omdat u dan beter oplet als u moet remmen natuurlijk want dan hebben we allebei schade! "Wat is dat voor manier van proefrijden vroegen ze zich af". Hoe wilt u het anders doen dan als de motor kapot is! "Dat had u dan ook wel eerder kunnen zeggen!",  riepen ze op zeer beledigde toon. In welke taal had ik het er dan nog bij moeten vermelden volgens u? Kwaad verlieten zij ons bedrijf en nooit meer iets van gehoord.

Maar een week of twee later kwam er een bergingsbedrijf met een afsleeptruck onaangekondigd uit ik meen Zeeuws Vlaanderen. Waar komt u voor, vroegen wij.  "Ja, dat vraag ik mij eerlijk gezegd ook af",  was zijn antwoord. "Mijn opdrachtgever is onderweg". We gaven de beste man koffie en een plekje bij de kachel en een half uur later kwam een ander echtpaar binnen. "Ah chauffeur u bent er al, dat is mooi.
We komen voor de Hyundai met kapotte motor, mogen wij hem even zien?" Ja natuurlijk en ik pakte de sleutels en liep met ze mee. Ze maakten even een kort rondje om de auto, keken een keer naar binnen en ze hadden het gezien.
"Is er een postkantoor in de buurt? Als u de rekening maakt zal ik eerst even betalen en dan gaan we gauw weer terug want we moeten nog een eind rijden".
​
Soms ging het stroef en soms ging het soepel, maar mooie tijden waren het zeker!

Vandaag precies 5 jaar geleden was het aan mij de eer om mijn vader Cees naar zijn graf te rijden in onze besteleend. Een paar dagen geleden schreef ik ook op mijn tijdlijn dat sterkte wensen niet nodig is voor mij en zo staat moeder er ook in. Dat het op Valentijnsdag was zien we de humor wel van in want hij was a-romantisch.

Niet dat we hem niet missen maar als we het over hem hebben dan doen we dat met en lach van oor tot oor. Want het was een mooie kerel en zijn leven was een jongensboek.

Het filmpje heb ik voorgaande jaren ook gepost en daarom heb ik getwijfeld of ik hem weer moest plaatsen maar het is en blijft een mooi eerbetoon aan een mooi en goed mens.

Het stuur zal afkomstig zijn geweest van een Daf AZ1900 zoals op de foto. Dat het stuur 40+ jaar op de plank heeft gelegen is een ding wat zeker is. Deze sturen zijn de laatste jaren erg gewild onder de truckers die maar wat graag in hun dikke truck een old skool wit stuur willen en daar ook serieus geld voor over hebben (zoek maar op barre gaanders) Ik voel daar niets voor en het stuur ligt inmiddels in het schap met mooie dingen uit ons verleden in het oude gedeelte onder de trap.

Gisteravond stond een pakketbezorger aan de voordeur. Wat een ontzettend leuke verrassing van een van mijn volgers! Marco, Danielle en Jill ontzettend bedankt hiervoor, ook namens moeder want we waren er stil van!

Ons bedrijf bestaat 100 jaar en daar zijn we maar wat trots op! Ik vertel het nu in het kort want het complete verhaal is boekformaat. Opa Bart was buschauffeur en op een dag kreeg hij een opdracht die hem niet zinde. Hij zette de bus inclusief passagiers aan de kant en is naar huis gelopen, een trekje die ik ook herken bij mijn vader en mijzelf!

Via Toyota dealer Tiemens kochten wij de inruilers van Rijkswaterstaat en daar zaten ook twee Toyota Land Cruisers bij, verlengde grijs kentekens en 6 cilinder benzine. En op die bewuste oudjaarsdag was deze de laatste die wegging! Een Nederlander die woonachtig was in Amerika was op bezoek bij zijn moeder in Groningen. Het was inmiddels al zo laat dat het postkantoor al dicht was of dat hij hem zelf niet op naam kreeg omdat hij was uitgeschreven in Nederland maar hij zou de auto op naam van zijn moeder zetten.

Kleinigheidje was dat de Toyota meeging met de boot naar Amerika en de auto moest zo snel mogelijk worden aangeleverd plus zijn vliegtuig ging 2 of 3 januari, hellup! Pa en ik hadden na overleg besloten de Land Cruiser mee te geven in goed vertrouwen op onze groene platen. "Stuur de groene platen met ons handelaarskenteken samen met het vrijwaring maar aangetekend op als alles klaar is" en daar heeft de beste man zich keurig aan gehouden.

Mooie tijden waar ik met ontzettend veel plezier op terugkijk! Ik wens jullie allemaal een fijne jaarwisseling!

Je hebt van die dagen die in je geheugen gegrift staan!  6 december 1990 is er een van. Ik reed 4,5 jaar met de Nissan Cherry bestel en zat inmiddels in de zaak, ging steeds meer kilometers rijden en 's avonds op cursus in Linschoten en kwam dan laat thuis. Pa en ma waren dan blij dat ik weer veilig thuis was. Dus op een ochtend zei pa:  Ïk heb ook altijd met een knappe auto gereden, zeg maar wat je hebben wil dan gaan we er een zoeken, want je moeder heeft slapeloze nachten".

Jaren ‘50. Pa was wel van het mooie spul en liefhebber vooral van coupé of cabrio. M-2960 was zijn provinciaal kenteken waarbij de M voor Gelderland was. Als ik nu uit het raam kijk kan ik het plekje zo ongeveer aanwijzen. Ons oude huis waar ik geboren ben links is in 1977 afgebroken en het nieuwe gedeelte van de werkplaats is pas in 1964 gebouwd. Die uitstulping van de garage was het schijthuis en die is decennia lang als verfhok in gebruik geweest en niet meer in gebruik. En die Dodge dan? Die stond daar gewoon mooi te wezen

Eén van de oudste foto’s uit ons rijke archief is deze van opa Bart en mij vader Cees hier in de Spoorstraat voor de garage. Wij zitten hier sinds 1932 en pa was van ‘31 dus tel maar uit! De auto was een Ford Model A Tudor Sedan en op de achtergrond zie je ons boerderijtje waar vroeger meneer Warmels woonde en zijn familie. Ik denk dat de boerderij ook al 70 jaar in de familie is.

Niet al onze serviceauto’s zijn bewaard gebleven! In de jaren 50 gebruikten we deze Ford als onze seviceauto. Een bordje M-2960 hangt nog altijd op kantoor en was een provinciaal kenteken, waarbij de M voor Gelderland was en 2960 in gebruik voor de zaak en pa zijn privé auto’s. M-8550 hangt ernaast en die gebruikte opa. Jarenlang hingen beide hoog aan de muur achter de hefbrug en mij en mijn broers werd door vader goed duidelijk gemaakt dat we daar met onze poten vanaf moesten blijven en als hij iets vertelde dan begrepen wij dat.
​
Pa heeft me ooit verteld dat de letters A van Burik & zn handgeschilderd waren in bladgoud. Het telefoonnummer is nooit veranderd, alleen langer geworden door er 521 voor te plaatsen. Nog altijd ben ik apetrots op mijn beide voorgangers en volgend jaar bestaat ons bedrijf 100 jaar!

Het was november 2008 dat we een Ford Transit te koop hadden staan. Op een dinsdag kwamen er 4 Georgiërs of Roemenen die we de Ford verkochten. Ze hadden haast om weg te komen, maar hij moest nog een apk hebben. Ze hadden geen tijd dus we bestelden een 5-daags Duits exportkenteken met verzekering. Ze zouden in de middag de auto op komen halen want dan gingen ze eerst naar de automarkt, maar ze kwamen pas woensdagmiddag en dan zouden we tijd zat hebben gehad om de apk te regelen.  We hadden vooraf al verteld dat de politie lastig kon zijn met deze Duits exportkenteken dus de kortste weg het land uit bij Zevenaar was ons advies. Dat begrepen ze! (Niet)​

Ja mijn broer Bert stond zelfverzekerd op foto’s! Hier deed hij dat bij een Peugeot 305 voor de werkplaats en als je goed kijkt zie je binnen nog net een stukje van de Chevrolet Caprice coupe die er nog altijd is. Die Peugeot kocht pa van de eigenaar van transportbedrijf Jan Zevenhuizen die tegenwoordig letterlijk aan de andere kant van het spoor zitten en waar we dus tegenaan kijken. Zij waren vroeger klant bij ons in de periode van de Magirus Deutz trucks. Ik meen mij te herinneren dat de Peugeot ook van mijn andere broer is geweest. Die heeft ermee voor de stoplichten gestaan en toen zakte de Peugeot van achteren door zijn hoeven. De foto zal begin jaren tachtig zijn genomen.
​
Bert zakt tegenwoordig ook door zijn benen want die kreeg 20 jaar geleden de diagnose m.s. en kan erg slecht. Zo stoer als hij hier was is hij in mijn ogen nog altijd. Hoe slecht zijn dag ook is, hij zal nooit klagen en is altijd opgewekt. Hij reed met de dikste auto’s en verplaatst zich nu in een scootmobiel. Het leven neemt soms rare afslagen.

​Autohandelaren, automarkt, Apeldoorn.
De combinatie van deze drie woorden is nogal beladen voor een hoop mensen. Mijn vader had zelfs een hekel aan het woord autohandelaar omdat er inderdaad een hoop gespuis tussen zat in ons mooie dorp Apeldoorn. Zo had mijn oudste broer ooit op moeten schrijven wat het beroep van pa was: Autohandelaar! "Fout", riep pa: "Directeur ener handelsonderneming". Waar ik dan weer de schurft aan krijg is dat ze tegenwoordig meer beginnen met Automotive! Ik kan mezelf garagehouder noemen, ondernemer en vul ze in, maar ik heb er geen enkele moeite mee om te zeggen dat ik autohandelaar uit Apeldoorn ben in ons 99 jarig bestaan.

De man die hier op de bumper zit is mijn opa Bart op de automarkt in Apeldoorn tussen zijn collega’s. Mijn opa was een heer en correct zakenman die geen rotzooi moest hebben maar mooie, frisse, eerlijke handel. Mijn vader was precies hetzelfde, die was recht door zee. Goed is goed en als hij het niet vertrouwde zei hij dat er gewoon bij. En zo heb ik het ook geleerd en altijd gedaan. Het bedrijf stelt niet veel meer voor en verkoop en werk kun je het bijna niet meer noemen vanwege mijn gezondheid. En toch ben ik nog altijd waanzinnig trots op wat we allemaal gedaan hebben en de manier waarop. Pa zei dan: "Als je ‘s morgens in de spiegel kijkt, moet je naar je eigen kop kunnen kijken zonder je te schamen!" En die ouwe had gelijk.

Ik moest eraan denken met de onlangs nieuwe kentekenserie GBB-01-B In 1996 toen ik de Iveco kocht had ik keuze uit 3 jonge chassis cabines die werden vervangen voor Mercedes. Twee waren de voor mij ideale wielbasis 369cm en 120pk. Bovendien waren deze van 1994 en de nieuwe kentekenserie BB-BB-01.  Voor pa was het duidelijk: dan pak je toch een van die twee!

Ik vond die oude kentekenreeks destijds best wel een dingetje. Nu 28 jaar later is het juist weer leuk en zie je ze steeds minder. Verder gaan de series zo hard dat ik het niet meer bij houd en er ook niet meer om geef. Het enige waar ik nog steeds niet aan kan wennen is een veel te jong import kenteken of die lelijke duplicaatcodes. Maar import heb ik zowel voor mezelf als voor de handel altijd de schurft aan gehad.
En de Lexus! Die werd in precies dezelfde periode dat ik de Iveco kocht voor                  Fl 200.000,- afgetikt bij Lexus dealer Tiemens Arnhem aan een man uit Vorden.

Ik was al een tijdje op zoek naar een soortgelijk promotie-reclamemateriaal van Magirus maar dan van de club van vier cabine en wist dat het ergens moest zijn want hier raakt niets weg, hooguit zoek! Hiermee kon je je vrachtwagen of bestelbus samenstellen. Dit komt ergens uit de jaren 1975-1977 en lag in een kast waar ik niet eerder had gezocht. Van deze van de Magirus Zeta wist ik niet meer dat die er lag en is zeker een schitterende vondst en aanvulling op het Automuseumpje. Ik ben er vrijwel zeker van dat ik deze ooit heb gekregen van meneer van de Ploeg, destijds eigenaar van Magirus Deutz dealer en transportbedrijf W.E.B. te Groningen. De andere hoop ik ook nog een keer te vinden maar voorlopig ben ik erg blij dat deze boven water is.