© www.automuseumpje.nl 2022
Scroll naar beneden voor meer berichten. Onderaan de pagina kunt u verder of terug met <<vorige of >>volgende. Zoeken kan in de Index of via de zoekbalk.
Ik blijf erbij dat de auto’s mij vinden en niet andersom! Vandaag 5 jaar geleden haalde ik de Ford Scorpio 2.9 V6 GLX automaat op. 1995 met slechts 92.000 gedocumenteerde kilometers. Ik kende Mart van de fysio waar we beiden kwamen. Een enorme oude reus van 2 meter+ Hij had mij een paar jaar daarvoor gevraagd of ik zijn auto wou overnemen als hij ging stoppen met autorijden. Autoliefhebbers komen altijd met elkaar aan de praat en zodoende wist hij van mijn verzameling. Het moment kwam vreselijk ongelukkig uit want ik had net twee weken daarvoor de Starlet op grijs kenteken gekocht, en bovendien lag ik met mijn arbeids-ongeschiktheidsverzekering in de clinch. Ik ging naar zijn verzorgingsflatje omdat ik hem niet aan de telefoon wou afwijzen. Toch ergens in het gesprek ja gezegd waar het nee had moeten zijn en tot de dag van vandaag geen moment spijt van gehad. Vorig jaar stond ik bij het APK station en waren ze de Scorpio aan het keuren. Omdat hij geschorst was reed ik op de groene platen en er stonden een paar handelaren omheen. Mooie aparte auto, die heb je natuurlijk uit Duitsland gehaald want dit vind je niet meer in Nederland. Nou om de waarheid te zeggen, de vorige twee eigenaren kwamen ook uit Apeldoorn! Zover ik het kan bekijken zijn er van dit exacte type nog maar 10 overgebleven en ben er in al die jaren nooit een tegengekomen in het wild; ook op evenementen zijn ze zeldzaam.
0 Opmerkingen
De oudste van het hele stel is de Kever 1200 DeLuxe uit ‘58. Eerste generatie met de grote achterruit en nog werkende peilpinkers of semaforen. In het voorjaar van 2016 was hij net klaar na restauratie en maakte ik deze foto vlakbij Halte Assel. Naar zo’n plaatje kijkend besef ik nog eens extra in wat voor een mooie omgeving ik woon,
Tijdens één van de vele oldtimerdagen die ik bezocht heb (Voorthuizen in dit geval), ben ik met de besteleend op de foto gezet door Dick Groen van www.autopics.nl. Ik denk dat ik in de afgelopen jaren verreweg het meest door hem op de foto ben gezet en hij heeft inmiddels alle rijdende minstens een keer gehad.
Op een grauwe dag in de boekhouding spitten en dan feilloos facturen van 18 jaar terug vinden van onder andere onze Astra Serviceauto. Achteraf was deze destijds spotgoedkoop en ik heb er al die jaren enorm veel plezier van!
Het is lang geleden dat ik iets over de Ford Fiësta van de dames Maas op Texel heb geschreven. Het bericht dat ik vorig jaar augustus had gepost is tot de dag van vandaag het bericht met verreweg de meeste reacties, likes en nieuwe volgers op Facebook.
Met een paar weken is deze Ford precies 30 jaar oud en volgend jaar haal ik hem weer van stal. Moeder heeft Hanny Maas onlangs nog gesproken en de oude dame was erg blij dat ik haar Ford had geadopteerd, ik ook trouwens! Voor wie het verhaal nog niet kent, lees: Twee Texelse zussen. Het evenementenseizoen ligt achter ons. Ik heb er met volle teugen van genoten. Deze drie zijn weer geschorst en uit de verzekering gehaald.
Vooral voor de Scorpio was het goed om er weer eens flink mee te rijden na 4 jaar stilstand. De eerste keer tanken was het ergens rond de 1 op 7 en woensdag afgetankt met 1 op 9,5 als resultaat, en dat is niet verkeerd voor een 2.9 V6 automaat. Maar ik ben ook een rustige chauffeur. "Hard rijden is geen kunst, de boel heel houden wel", zei mijn vader altijd. Autoweek heeft een rubriek liefhebber gezocht. En laat ik daar nou vanmorgen een Opel Astra station op zien staan van januari 1994 met slechts 42.712 kilometer en van de eerste eigenaar. Afijn, kijk het filmpje maar dan vertel ik je het verhaal wel. Afgelopen weekend druk bezig geweest met het aan de kant maken van de werkbank in de poetshoek, die stond van voor tot achteren ramvol met van alles en nog wat. Veel is rechtstreeks in de oudijzerbak of vuilcontainer beland. Eén dezer dagen ga ik de Cinquecento, Scorpio en Starlet Blue schorsen en uit de verzekering halen. De Cinquecento is de laatste tijd verder niks meer mee gedaan behalve rijden om dezelfde reden dat grote schoonmaak van de garage nu erg noodzakelijk was. Het ontbrak me gewoon aan de nodige energie en van alles aan mijn hoofd. Zoals hij nu staat kan deze prachtig overwinteren en houd ik nog steeds een plek vrij om een auto schoon te maken of poetsen voor de werkbank. Als ik dan vanmiddag de garage binnenkom en het najaarszonnetje schijnt zo naar binnen, ja daar kan ik enorm van genieten. Voor het idee heb ik even auto’s op de plek gezet. Precies wat ik ervan had verwacht.
Het begon eigenlijk met de velgen laten stralen en coaten van de 5 bestel. Het resultaat was bedroevend en ze liggen hier nog in een hoekje van de werkplaats. Ik was bij Steven, onze oud monteur van 1964 tot 2016, en bekeek de velgen onder zijn Renault of dat wat was en ik vroeg hem ernaar.
Je mag het hele ding wel hebben! Ja en dat laat ik mij natuurlijk geen twee keer zeggen en dus haalden we hem afgelopen april bij de deur. Eén van de redenen dat ik een paar dagen geleden gelegenheid had om de Dodge kraanwagen op de foto te zetten was omdat deze er een tijdje terug pal naast was gezet. De auto staat nu weer binnen in de garage en dat is beter. Dan houd ik er wat meer zicht op, loop er eens omheen en kijk rustig wat ik eventueel aan onderdelen nodig zal hebben. Ja het was voor mij al snel duidelijk dat ik deze niet voor de onderdelen ga slachten, daar is de 4/5 deurs te zeldzaam voor geworden. Maar een flinke uitdaging gaat dit zeker worden, ook dat zal goed gaan komen zolang ik geen haast heb. Ik heb er een filmpje van gemaakt en daar ging maandag iets verkeerd met uploaden, die houden jullie later van mij tegoed Dit is ook een van de redenen dat ik nu bezig ben om de werkplaats aan de kant te maken. Nog een andere reden is dat er binnenkort weer twee auto’s worden gedoneerd en ook die wil ik niet naar achteren schuiven uit het zicht, dat verdienen de auto’s niet en zeker de vorige eigenaren niet! Wordt vervolgd dus…. Vanmiddag stond de '63- er Dodge D500 kraanwagen mooi vrij voor een aantal foto’s en dat gebeurt zelden. Hoe lang deze er precies staat weet niemand, maar 55 jaar is zeker. De Holmes wrecker kraan hebben we in eigen beheer gemonteerd en zou onze afsleepwagen worden. Sinds 1997 staat hij in onze loods en daar staat ie mooi. Dit is een 11 tons truck met 4.1 liter 6 cilinder in lijn benzinemotor dus groter dan je in eerste instantie zou verwachten. Mooi hè?
Voor en na! Het enige wat ik mij eigen heb gemaakt is zijn de kleuren van de striping en velgen. Verder zo authentiek mogelijk. Volgend jaar is deze Polo steilheck 40 jaar oud.
Over deze Starlet had ik al het hele jaar niks verteld. En dat wil niet zeggen dat er ook niks aan gebeurd is! Binnenkort is het 5 jaar geleden dat ik deze kocht via Marktplaats, de week daarvoor had ik hem bij een ander te koop zien staan en bezwoer er niks meer bij aan te schaffen. En daar had ik stiekem spijt van, wat ik nooit heb. Dus toen ik hem een week later opnieuw te koop zag staan heb ik een uur lang een mantra (met een R) geroepen. "Ik koop hem niet ik koop hem niet" en toen gebeld en aan de telefoon gekocht.
Ogenschijnlijk is deze Starlet niks bijzonders, maar vergis je niet. Puur wat exacte uitvoering betreft is deze denk ik de meest zeldzame uit de verzameling en dat komt door het grijs kenteken. Er zijn er nog 3 tot maximaal 5 overgebleven. Zeker is dat het de oudste is, 1991. Met een beetje geluk komt er binnenkort na al die jaren weer een verse APK op, en dat zou mooi wezen. Foto: Dennis van Loenhout namens Toyota Nederland Vandaag heb ik de jaarlijkse Besteleenden-meeting in Leersum bezocht. 17 Besteleenden en 4 Belphégor trucks maakten hun opwachting.
Ik heb nog wel voor 20 verzamelingen nummerplaathouders en stickers liggen van van Burik bedrijfswagens. En toch vind ik het een uitdaging om een perfecte en zo origineel mogelijke sticker of nummerplaathouder te bemachtigen. Van Erik Tiemens kreeg ik een sticker voor de Lexus uit zijn privé archief, maar deze was net een generatie jonger dan zoals hij er bij mij inmiddels ruim 15 jaar op had gezeten. Ik ben dan zeikerd genoeg de uitdaging aan te gaan. Een vriend zit in de reclamewereld en die mag ik met dit soort dingen aan zijn jasje trekken. Hij heeft voor mij een bestandje gemaakt waarmee ik naar de beletteraar kon gaan die heeft voor mij een velletje met stickers heeft gemaakt, en die verse sticker zit er inmiddels al een aantal jaren op. Dit was slechts één van de puntjes op de lijst met dingen te doen. Deze lijst is nog niet geheel afgewerkt, maar het A4’tje begint aardig vol te staan met vinkjes.
"Hoe oud is die oldtimer van jou?". Die vraag werd mij gisteren zeer laatdunkend gesteld over de Scorpio die ik bij me had. De man reed mee met een oude baas in een begin jaren '60 Opel. "1995", was mijn korte antwoord en dacht bij mezelf, dit is een oldtimerevenement en geen wedstrijdje ver pissen. Ik ga daar verder geen energie aan verspillen en heb een geweldige dag gehad. Laat iedereen in zijn waarde, ik word er niet warm of koud van.
Afgelopen zondag ben ik naar de oude voertuigen dag in Wijchen geweest met de Statlet P7. Wat blijft dit toch een fantastische auto! Ondanks dat ik best veel evenementen doe, was het voor deze Starlet pas de derde keer dit seizoen dat hij mee mocht en dan zou ik bijna vergeten hoeveel ik van deze geniet.
Bij het aanrijden op het evenement had ik letterlijk een stuk of 5 - 6 gesprekken voor ik op de plek stond en uit kon stappen. "Is hij nieuw uit de doos?". "Dingen zijn niet kapot te krijgen". "Heb er ook één gehad en nooit weg moeten doen." Allemaal dat soort gesprekken, wat natuurlijk erg leuk is. Onderweg tijdens de rit werd ik op de foto gezet door ene Hans Boer, terwijl ik zelf op dat moment naar een bekende zwaaide. Dat is het leuke van zulke dagen, je komt altijd bekenden en gelijkgestemden tegen. 10 jaar geleden kreeg ik na de restauratie een nieuwe sticker van Burgers Zoo, waarmee ik de oude verweerde kon vervangen die mijn moeder in de jaren '70 op de Commodore had geplakt. Jaren terug kwam ik meneer Van Hooff tegen (en daarna nog diverse keren). Ik vertelde hem van hun sticker en hij zei: "Mocht je hem ooit weer nodig hebben dan krijg je hem desnoods uit mijn privé archief". Tijdens de schadeherstel heb ik gelijk opdracht gegeven om de raamrubbers voor en achter te vernieuwen. Dit heeft de Burgers Zoo sticker geen goed gedaan. Maandag heb ik contact opgenomen met Burgers Zoo en gisteren lag de verse in de bus.
Kijk, daar word ik nou gelukkig van! Ook weer zo’n verhaal! Deze maand precies 44 jaar geleden kocht mijn vader de Caprice Classic Landau Coupe, slechts 13 maanden jong toen. Hij kocht hem van vriend Evert Koldenhof waar ik afgelopen 20 juni over verteld heb. Tot een paar jaar geleden nooit iets geweten over de historie of wie de 1e eigenaar was. Het enige wat wij wisten is dat Hessing de Bilt de leverancier is geweest, omdat het dealer plaatje nog altijd op de kofferklep zit. Totdat in 2019 het hemeltje vervangen moest worden, toen kwam er ergens een ANWB recuutje tevoorschijn met naam en adres, Van Seumeren Utrecht, wat nu Mammoet transport is. Ik heb ze gebeld en kreeg een vriendelijke dame aan de telefoon en vroeg of er iemand was die de historie van het bedrijf of wagenpark beheerde. Ik kreeg een 06 nummer en belde de beste man gelijk op. "Ja dat moet de Chevrolet van de eigenaar zijn geweest. We hebben in al die jaren maar 2 Chevrolets gehad (dat wist hij zo uit zijn hoofd!) Morgen spreek ik zijn zoon nog. Ik zal het hem doorgeven". Een paar maanden daarna belde Frans van Seumeren mij op. Hij wist nog precies wat voor uitvoering het is. "Die van jou is er een zonder elektrische ramen en centrale vergrendeling! Mijn vader en ik kochten gelijktijdig 2 identieke Caprice Coupe's. Alleen de mijne had deze opties wel. Pa gaf er niet om en zei ik slinger wel als ik mijn raam los wil hebben". Het hadden de woorden kunnen zijn van mijn vader. Hessing had ze overtuigd om voor de 6 cilinder te gaan omdat deze een stuk voordeliger was in aanschaf en verbruik dan de V8. Senior besloot een jaar later om hem in te ruilen, wederom bij Hessing, voor een Oldsmobile Diesel. De andere Caprice heeft bij van Seumeren nog jarenlang dienst gedaan, totdat deze werd ingeruild voor een Caprice sedan.
Afgesproken dat wij een keer gaan ontmoeten. Hoe is het mogelijk hè, na 40 jaar! Pa heeft dit nog meegemaakt en vond het prachtig. Het gaat er niet om wat je kan, maar wie je kent. Bij Opel restaurateur Romijn in Renswoude kom ik inmiddels al een jaar of 12. Toen ze mij op 23 Juli in Medemblik de Commodore van achteren aanreden had ik geen enkele twijfel om gelijk Erik en Melvin Romijn in te schakelen. Hij is klaar en zoals verwacht prachtig werk geleverd! Kreeg hem zelfs nog netjes thuis afgeleverd.
Behalve technisch klaar is er verder nog weinig gebeurd aan de Cinquecento. Een keer meegenomen met een oldtimerrit en voor morgen een afspraak gemaakt voor uitlijnen want ik vind dat hij lekkerder kan sturen. De eerste 800 kilometer heb ik er nu ongeveer mee gereden, want daar zijn ze uiteindelijk voor gemaakt. Rijden met deze Fiat doet me het gevoel geven wat ik had in mijn eerste autootje, een Fiat 127 Het enige wat ik er de laatste tijd aan heb gedaan is onder de motorkap flink schoongemaakt, want dat was geen overbodige luxe en ziet er weer spic en span uit!
Binnenkort de Starlet P9 weer naar de APK en dan in de schorsing. Ik heb er een paar maanden heerlijk van genoten zowel met evenementen als dagelijks vervoer.
De Astra serviceauto is inmiddels ook alweer 18 jaar in dienst en zal als het aan mij ligt dienst doen tot januari 2025. Als dank dat ons bedrijf dan precies 100 jaar bestaat, heeft de gemeente Apeldoorn bedacht om ons op dat moment precies in de zero emissie zone te zetten, erg handig als je handel bedrijfswagens is waar nog geen 1% van het landelijke wagenpark hieraan voldoet. Overigens van de gemeente nog geen bericht ontvangen maar van de RDW. Vervang uw Opel Astra en Iveco autotransporter tijdig! De Iveco staat al in de verzameling en de Astra zal dan ook worden toegevoegd, ik tel hem al tot de verzameling.
Het oude gedeelte van ons bedrijf kocht mijn opa in 1932 op een veiling voor 5600 gulden, inclusief koetsierswoning waar ik geboren ben en mijn vader als 1 jarig ventje met opa en oma kwam wonen. Heilige grond dus. Tussen 1912 en 1932 stonden hier de koetsen en paarden van de directie van naastgelegen Nettenfabriek Anza. Een monument op zichzelf en volkomen terecht staat deze op een lijst van beschermde gezichtsbepalende gebouwen. Boven was de hooizolder dus vandaar de openslaande deuren. En binnen is het oude kantoor van opa en mijn vader nog steeds intact. Deze wordt ligt aangepast om mijn miniaturen te stallen. Weer eens wat anders dan een vitrine. Ik zal tzt eens wat foto’s van het kantoor maken Vandaag op de kop af 10 jaar geleden dat ik de '58-er Kever op mocht halen bij mijn accountant die is gaan emigreren. Hij wou dat de auto goed terecht kwam en ik hoefde er niks voor te betalen, hij had hem 50 jaar in zijn familie gehad.
Wat vaker filmpjes maken en monteren is vooral een kwestie van de juiste spullen hebben. Als verlaat verjaardagskado van mijn grote broer Bert kreeg ik een tripod/selfiestick. Hierin verwerkt zit een afstandsbediening waar ik geen verwachtingen van had maar warempel, het werkt perfect en dat is dan weer mooi meegenomen. Met de Scorpio ben ik woensdag naar Neede geweest voor een avondrit. Afgelopen zondag met de Cinquecento naar Wijchen geweest. De Starlet staat voor morgen klaar voor een rit in de Betuwe en zondag met de Polo naar Heino, nee niet die zanger! Met de Polo ben ik in maart naar een evenement geweest en die heeft verder het hele seizoen stilgestaan. Twee keer starten en hij liep! Druk als een klein baasje maar een welkome afleiding.
Voor de reclamecampagne voor Wolky verhuurde ik eind 2016 de Jeep voor 2 uur. Ik moest dan wel naar Nuenen rijden maar hij kon zo op de truck. Mooie ervaring om mee te maken en ik hield er een mooie foto’s aan over. En nee ik maakte geen deel uit van de campagne!
|
Index
Alles
Archief
November 2023
|