automuseumpjeWelkom in mijn automuseumpje! Maak in deze blog kennis met mijn collectie, de mensen en de verhalen achter de auto's. Lees over nieuwe belevenissen, aanwinsten en meer. Peter van Burik 
|
|
 De laatste tijd ben ik meer bezig geweest met de miniaturen dan de 1:1 verzameling, mede door het gebrek aan energie en dan is dat kleine grut wel net zo handig. Maar uiteraard staan ze er nog allemaal met hun eigen verhaal en emotie. De Besteleend sterk verbonden met het bedrijf en de Commodore staat voor familie. Beide sinds 1969 in ons bezit, de Besteleend net een paar weken eerder. En zo hebben ze allemaal hun eigen verhaal en ik zit vol met plannen, die moeten dan wel weer vertaald worden naar uitvoeren maar ook dat komt goed!
0 Opmerkingen
 Eén van de eerste foto’s die ik vier jaar geleden plaatste. De autojournalist liep ook ergens rond met zijn camera voor een reportage in Klassiekerpassie. In totaal heb ik pakweg 25 keer een reportage mee mogen maken, iets wat ik mij nooit van zijn levensdagen voor had kunnen stellen. Alleen al omdat ik vroeger enorm verlegen was maar daar ben ik aardig overheen gegroeid.
Voor velen zullen deze ook de top drie zijn met favorieten. De Opel Commodore en de Besteleend zijn uiteraard beide enorm populaire auto’s maar voor mij zit de emotie vooral in de geschiedenis van beide. Dit zou ik ook hebben gehad met iedere andere willekeurige auto. Maar uiteraard ben ik het geheel eens met de keuzes die pa destijds had gemaakt en geniet ik ervan. Aankomende zomer word ik 58 en dan is het 40 jaar geleden dat ik de Commodore op mijn 18e verjaardag kreeg omdat ik niet rookte en wat ik ook nooit heb gedaan. De Besteleend is inmiddels 15 jaar geleden dat we deze uit elkaar trokken voor een grondige restauratie en is sinds 2013 weer op de weg, vrijwel gelijktijdig met de Opel Commodore. En toen we dachten dat we klaar waren kwam in datzelfde jaar de Kever op mijn pad in kratten en dozen en zo begon het hele feest van voren af aan. Soms lijkt het hier wel een automuseumpje  Onbewust had ik drie oudjes van pa op rij gepost, dus dan sluiten we maar af met de Commodore. Daar doe ik altijd wel iemand een plezier mee.
 We hadden er al een paar een halve eeuw in ons bezit en vanaf vandaag hoort onze Jeep daar ook bij, getuige de inkoopfactuur. Pa kocht hem in een partij bij Mourik, een naam die aan onze geschiedenis en in herinneringen kleeft. De Jeep werd in de hoek gezet en kwam daar pas 39 jaar later uit. Eén van de redenen was dat hij last had van overmatige olielekkage. Een andere reden was dat ik en mijn twee broers allemaal een auto zouden krijgen wanneer we op onze 18e verjaardag nog nooit gerookt hadden. Deze zou naar mijn oudste broer zijn gegaan. Voor de andere broer een Land Rover 88 pick-up die ook op deze factuur vermeld staat. En voor mij de welbekende Opel Commodore, dus die was zo gek nog niet als laatste keuze! Beide broers rookten al op vroege leeftijd en een ieder die mijn vader heeft gekend weet dat nee nee was en ja ja! Die man was ontzettend resoluut en recht door zee, dus beide broers konden fluiten naar de auto’s. In 2013 trokken we hem uit de hoek na eerst uit te hebben gegraven. Alleen technisch klaargemaakt en uiterlijk zo min mogelijk aan gedaan, de huif ging gelijk in de container en het frame daarvoor opgeborgen. Het is toch een mooi weer auto geworden en heb er sindsdien iets van 4.000 kilometer bijgereden.
 Toen in 2016 de Opel Commodore voor de tweede keer in een reportage verscheen, vond ik dat al heel bijzonder. Twee jaar later was er opnieuw interesse om een reportage te maken en ik waarschuwde de journalist hierover. Zijn antwoord was: "En dat zal niet de laatste keer zijn". Hij kreeg gelijk, want inmiddels heeft de Commodore vijf keer in een blad gestaan!
Totaal mochten we de laatste tien jaar 23 keer in een reportage verschijnen, waarvan de meeste uitvergroot op kantoor hangen, mijn Wall of Fame dus. Had iemand mij dit gezegd in 2012 dan had ik degene voor knettergek verklaard Welke hebben jullie gelezen?  Druk weekend gehad met twee evenementen. Afgelopen zaterdag ben ik in Vreeswijk geweest met de Opel Commodore en gisteren de oude voertuigendag in Wijchen in de besteleend. Dus dat was zaterdagavond de spullen overpakken. Beide dagen was ik gezellig onderweg met tante Tonny die er ook van heeft genoten en veel bekenden en vrienden gesproken of samen mee opgetrokken.  In Wijchen was een man van de organisatie die de deelnemers in een geel hesje ontving die mij het volgende nieuwtje wist je vertellen: "Vroeger reed de ANWB ook met besteleendjes!" Dat meent u niet, dat is de eerste keer dat ik dit hoor. "Jazeker, zoek het maar op internet daar kun je het zo terugvinden". Dat ga ik zeker doen, dank u wel. Kortom mijn dagen zijn nooit saai! Vandaag en morgen een aangepast dienstrooster want ik moet bijkomen. Daar raak je aan gewend en leer je mee leven. Maar het weekend pakken ze mij niet meer af
 Toen pa de Commodore nieuw kocht in 1969 was ik 2 jaar jong. Dus vanaf die leeftijd heb ik geregeld op de achterbank gezeten tot mijn 11e want in 1978 is de Opel in de hoek gezet.  In 2013 is hij weer in oude glorie hersteld en sindsdien zit ik gewoon achter het stuur. Over dat stuur gesproken: Ma vertelde altijd dat het sturen zo loodzwaar ging dus toen ik de kans kreeg om voor €150,- een complete stuurbekrachtiging set van een B Commodore te kopen met de uitleg hoe het met een paar uur passend te krijgen greep ik mijn kans!  Het interieur is verder compleet origineel en niks aan gerepareerd of vervangen, alleen met een natte doek afgenomen. Heeft momenteel ook maar iets van 86.000km op de teller staan en nee niet klokje rond geweest.   De Commodore mag op Hemelvaartsdag weer mee naar Aalten en de Kever heeft inmiddels zijn eerste rit van dit seizoen achter de rug. De Kever heeft een maand gelogeerd bij vriend Bert en die heeft hem van voor tot achter goed nagelopen. Ik was het vertrouwen een beetje kwijt en daardoor nauwelijks mee gereden de laatste twee jaar. Bezig blijven met leuke dingen doen en genieten!
 10 jaar geleden kreeg ik na de restauratie een nieuwe sticker van Burgers Zoo, waarmee ik de oude verweerde kon vervangen die mijn moeder in de jaren '70 op de Commodore had geplakt. Jaren terug kwam ik meneer Van Hooff tegen (en daarna nog diverse keren). Ik vertelde hem van hun sticker en hij zei: "Mocht je hem ooit weer nodig hebben dan krijg je hem desnoods uit mijn privé archief".  Tijdens de schadeherstel heb ik gelijk opdracht gegeven om de raamrubbers voor en achter te vernieuwen. Dit heeft de Burgers Zoo sticker geen goed gedaan. Maandag heb ik contact opgenomen met Burgers Zoo en gisteren lag de verse in de bus. Kijk, daar word ik nou gelukkig van!   Het gaat er niet om wat je kan, maar wie je kent. Bij Opel restaurateur Romijn in Renswoude kom ik inmiddels al een jaar of 12. Toen ze mij op 23 Juli in Medemblik de Commodore van achteren aanreden had ik geen enkele twijfel om gelijk Erik en Melvin Romijn in te schakelen.  Hij is klaar en zoals verwacht prachtig werk geleverd! Kreeg hem zelfs nog netjes thuis afgeleverd.   Een trots bezit! Zo noemde een vriend het toen ik hem zaterdag deze foto’s appte. Nog geen 23 uur later reed iemand mij tijdens een oldtimerevenement van achteren aan in de Commodore. Telefoneren of appen is uiteindelijk belangrijker dan genieten van de rit in je eigen oldtimer. Een vriend reed achter haar en zag het aankomen. Ik en de rest stond gewoon stil. De foto’s zijn genoeg gemaakt en slingeren links en rechts al rond op het net. Ben al een paar keer getagd.   Pa was altijd een echte coupé liefhebber. Morgen ga ik met de Commodore naar de Oldtimerdag in Vianen en zondag naar de Nationale Oldtimerdag in Lelystad en nee, dat doe ik niet met tegenzin. Het is een beetje traditie geworden om beide dagen met de Opel te doen. De Caprice komt vanzelf weer aan de beurt.   Precies 10 jaar geleden hadden we de Besteleend bijna klaar en de Commodore was gereed voor de spuiter. De Caprice trokken we na 21 of 22 jaar van zijn vaste stekje want we zaten toch lekker in de flow. Dit was het begin van de hobby. Nooit een moment spijt van gehad.
 Langzaam beginnen de evenementen weer in de agenda te staan voor komend seizoen. Eén ding is zeker: zou ik geen zin hebben in een hoop gesprekken, dan moet ik niet met de Commodore gaan. Dit type heeft duidelijk een diepe indruk gemaakt op velen. Zelf weet ik niet beter, want deze staat hier al zolang als ik mij kan herinneren. Ik ben van ‘67 en de Opel van ‘69. Mijn vader kocht hem nieuw bij Hessing in de Bilt.
 Voor de 5e keer staat de Opel Commodore in een mooie reportage. Dit keer in de Klassiek & Techniek. Binnenkort zitten er nog een paar reportages aan te komen. Erg bijzonder dat ik dit keer op keer mag beleven.   30 september 1969, vandaag dus precies 53 jaar geleden kocht mijn vader Cees onze Opel Commodore nieuw bij Hessing in de Bilt. Het toeval wil dat er vandaag foto’s zijn gemaakt voor een reportage. Hij zal dus opnieuw in een automagazine verschijnen. #besttrots   Auto's lang in je bezit hebben. Mijn vader was er heer en meester in en ik sloot vrolijk aan. Met dit viertal is eigenlijk ook de basis gelegd voor de huidige verzameling. We hebben ze (v.l.n.r.) respectievelijk 43, 53, 53 en 48 jaar in ons bezit en zijn daar best trots op.
6 jaar geleden werd ik samen met mijn vader Cees door Autovisie geïnterviewd over onze Opel Commodore GS Coupé. Hij kocht hem nieuw bij Hessing in de Bilt.
Afijn, in het filmpje vertelde hij het zelf nog. Mooi dat we die nog hebben.  Blijft een mooi gezicht zo, maar In de praktijk doe je alle ramen nooit tegelijk naar beneden want je tocht eruit. Geen ARKO dus maar BARBD.
 In de werkplaats probeer ik zo min mogelijk eigen auto’s te zetten, maar het geeft wel een mooi plaatje al zeg ik het zelf.
 De sticker op de Commodore van Burgers zoo is vaak en terecht bijna iedere keer benoemd in de reportages in de autobladen. Deze was na al die jaren compleet vergaan. Ik nam contact op met Burgers zoo en vroeg hun of ze deze nog nieuw voor mij hadden en legde uit waarvoor. Nee helaas daar kunnen wij u niet mee helpen, maar ik wil u wel opsturen wat we nog hebben. Nou graag!  Achteraf bleek ik contact te hebben gehad met de privésecretaresse van meneer Van Hooff en kreeg ik een envelop toegestuurd met een aardig briefje en de juiste sticker. Meneer van Hooff kwam ik jaren later tegen bij Romijn in Renswoude en ik vertelde hem dit verhaal. Hij poseerde graag bij zijn sticker.
 2014. Samen met mijn vader Cees op de foto bij de 4 auto's die hij decennia lang bewaard heeft. Beiden beleefden wij hier veel plezier aan. De laatste restauratie van de Jeep was net voltooid. Veel mooie herinneringen, dagelijks denk ik met veel plezier aan hem terug.
 Op een photoshoot na heeft de Commodore dit hele seizoen op zijn plekje gestaan. Aangezien ik er aankomende zaterdag mee naar De authentieke dag Vreeswijk ga toch vanavond maar wat kilometers mee gedraaid, overigens geen straf hoor!  Kijk ik het na, blijkt vorig jaar 1 september de laatste keer te zijn geweest, het zijn vreemde tijden als je evenementen gewend bent. Morgen eerst maar eens een emmer sop pakken en wat speedpolish.
 Onze '69-er Commodore GS coupé. Nieuw gekocht door mijn vader en altijd in ons bezit gebleven. Momenteel staat er slechts 84.000 kilometer op de teller, en nee, die is niet klokje rond geweest. Voor velen de favoriet uit de collectie.  |
Index
Alles
Archief
April 2025
|
RSS-feed