automuseumpjeWelkom in mijn automuseumpje! Maak in deze blog kennis met mijn collectie, de mensen en de verhalen achter de auto's. Lees over nieuwe belevenissen, aanwinsten en meer. Peter van Burik 
|
|
 Voor de 5e keer staat de Opel Commodore in een mooie reportage. Dit keer in de Klassiek & Techniek. Binnenkort zitten er nog een paar reportages aan te komen. Erg bijzonder dat ik dit keer op keer mag beleven. 
0 Opmerkingen
 4 jaar geleden was dit mijn nieuwste aanwinst en bleef dit totdat er afgelopen zomer een viertal aan de collectie werden toegevoegd. Het bericht deel ik eerder op mijn privé Facebook en is te mooi om hier niet te delen, inclusief een latere aanvulling op het verhaal. De Scorpio is er nog steeds maar het is niet meer de laatste aanwinst voor de duidelijkheid. Mart is helaas in 2019 overleden.  Mart, een reus van een kerel. 82 jaar oud, ruim 2 meter groot en ik schat zijn gewicht rond de 190 kilo. Niet dik, maar gewoon groot! Een paar jaar geleden kwam ik met hem in gesprek over auto’s. Onze wederzijdse liefhebberij. Hij had een Ford Scorpio V6 uit 1995. 2 jaar geleden kwam hij op mij af en vroeg: "Als ik niet meer mag auto rijden, heb jij dan interesse in mijn Scorpio?" "Eh, ja. Laat het maar weten", antwoordde ik.  Afgelopen maandag belde Mart mij op. De tijd was daar. Hij stopte met autorijden. Woensdagmiddag ben ik naar zijn verzorgingsflat gereden en heb een paar uur met hem zitten kletsen. Een grote vent die heel klein werd. "Ik heb er slapeloze nachten van gehad vertelde hij mij, maar dat zal je wel niet geloven". Ja hoor, kan ik mij heel goed indenken. Zijn dochter sprak later ik buiten nog. "Hij heeft gehuild voordat hij jou had gesproken".  Ik zal zuinig op je auto zijn Mart. Bedankt dat ik jou auto mocht kopen, ook al kon je niet meer ongelegen bellen. Ik ben momenteel met 4 auto’s tegelijk bezig. Ik pik Mart eerdaags op en dan maken wij samen nog een mooie rit. Zijn nummer staat in mijn telefoon. Volgend jaar met mooi weer haal ik hem weer eens uit zijn flatje. Het ga je goed.  Op een zonnige voorjaarsdag in 2019 stond er ineens een oude reus van een kerel bij ma achter op de stoep met een extra large scootmobiel. Ik was met de oprijtruck op tournee. Ma deed de achterdeur open en zei tegen hem: "U bent Mart!" "Hoe weet u dat?", vroeg hij. "Omdat u aan de omschrijving voldoet die Peter gaf". "Peter heeft de Scorpio zeker verkocht?". "Nee hoor, kom maar mee naar de werkplaats. Als Peter zegt dat hij uw Ford niet verkoopt, dan hoeft u zich daar geen zorgen om te maken".  Mart was gerustgesteld en heeft nog gezellig koffie gedronken en gewacht tot ik thuis was. Later dat jaar is Mart overleden en het ritje wat ik nog met hem zou doen is er helaas nooit meer van gekomen. Hij was al te slecht op dat moment, en ik had geen flauw idee hoe ik zo’n brok beton moest verplaatsen.  Ook een reportage waar ik hem heel graag mee had willen verrassen ligt nog altijd op de plank. Ik heb wel af en toe contact met zijn dochter, die onlangs op Instagram ook reageerde "Oh heb je hem nog?" Die moet ook maar eens met ma gaan praten.  Afgelopen maandag heb ik één van de rommelhoeken leeggeruimd en de poetshoek gehalveerd. Het was flink aanpoten, maar het lukte in een middag. Twee bestelauto’s tegelijk aanpakken is toch al jaren niet meer aan de orde. En plek voor 3 à 4 auto’s uit de verzameling. Hierdoor iets meer structuur en daar hou ik wel van.
 Afgelopen vrijdag zijn er foto’s gemaakt voor een reportage over onze Opel Astra serviceauto. Er is genoeg te vertellen en deze hebben wij zelf al ruim 17 jaar in gebruik. Binnenkort meer hierover.  De Sint is mij goedgezind en in de maand december komen er drie verschillende reportages uit over een of meerdere auto’s uit de verzameling. De Astra bestel wordt reportage nummer 20!
9 jaar geleden kreeg ik de '58-er Kever cadeau van onze accountant die ging emigreren naar Frankrijk. Aangezien hij deze ruim 50 jaar in zijn familie had gehad vond hij het belangrijker dat hij wist waar de auto terecht kwam dan het geld wat hij had kunnen krijgen. Uiteraard snap ik dat als geen ander. Het was een beste puzzel want alle losse onderdelen zaten in kratten en dozen. Ondanks dat deze 35 jaar uit elkaar had gelegen, verzekerde hij mij dat alles compleet was en dat klopte aardig! Boekhouders denk ik dan maar. Al met al was het een leuk maar ook best kostbaar project en op het eindresultaat ben ik nog steeds trots. En niet onbelangrijk ik heb er hele dierbare vriendschappen door gesloten.  In 2010 haalden wij onze Besteleend na 22 jaar stilstand en uit het zicht weer naar voren. En dan loop je er eens omheen en dan ga je plannen maken. We maken hem voor het oog netjes en zetten hem bovenop het hok waar de WC en wasbak in zit, een echte WCeend dus.  Het is iets verder gegaan dan dat en inmiddels is het een van de pronkstukken uit onze verzameling geworden en heb ik er 13.000 kilometer mee gereden in 9,5 jaar tijd.
|
Index
Alles
Archief
Juli 2024
|
RSS-feed