automuseumpjeWelkom in mijn automuseumpje! Maak in deze blog kennis met mijn collectie, de mensen en de verhalen achter de auto's. Lees over nieuwe belevenissen, aanwinsten en meer. Peter van Burik 
|
|
|
Al een tijdje niks over geschreven over de Caprice van pa. En toch is er altijd genoeg over te vertellen. Voluit is het de Chevrolet Caprice Classic Landau coupe. Pa kocht hem al in 1979 slechts 1 jaar oud. Ongerestaureerd en net geen 56.000 miles met een heerlijke 4.1 liter 6 cilinder in lijn motor.  Ik heb er filmpjes van staan op mijn YouTube kanaal en zit op een Facebookgroep voor veelal Amerikaanse eigenaren van deze coupes en bij het minst geringste vragen ze of hij te koop is. Hier in Nederland is hij al zeldzaam maar in de US hebben ze nooit gehoord van een 6 cilinder zonder airco. Mijn antwoord moge duidelijk zijn.  Ondanks dat hij 5.39 meter lang is en 1645 kilo weegt, is het serieus een downsize model. Het waren de jaren van de oliecrisis! Als de garage waar hij al die jaren in staat 2 centimeter korter was geweest of de Caprice langer dan weet ik niet of hij het hier 45 jaar lang had overleefd. Nu heeft hij nooit in de weg gestaan.  Met de grote 3D achterruit zijn ze gebouwd van 1977 tot en met 1979. Daarna zijn ze nog gebouwd tot ik meen 1985, maar dan hadden ze de kleine vlakke achterruit van de sedan, maar deze is gewoon veel beter in zijn proporties, en mooier! 
0 Opmerkingen
Gisteren het laatste evenement van het seizoen, dat was nummer 40! Zelf geen foto gemaakt dus hier op de dam gedaan. Een paar uur later kwamen ze alsnog voorbij op Facebook, dus bij deze.
 September is de maand dat er als eindspurt nog veel evenementen zijn en dan is het seizoen alweer voorbij. Als je dan zo vroeg in de werkplaats komt en de ochtendzon knettert er doorheen dat heeft wel wat, ook al zie je alle stof!  September is ook de maand dat het 45 jaar geleden was dat pa de Caprice kocht. Dus een mooie start van de maand om vandaag een evenement mee te pakken samen met tante Tonny.
 Afgelopen weekend twee evenementen gedaan met de meest uiteenlopende auto’s die ik heb. De Hattemse klassiekertoertocht Hattem in de Subaru Mini Jumbo met een lengte van 3.20 meter en Oss on classic wheels in de Caprice van pa met een lengte meter van 5.39 samen met tante Tonny. Beide dagen veel plezier gehad en we hadden geluk met het weer.  Met een beetje fantasie zou je kunnen stellen dat de Mini Jumbo half zo lang is of de Caprice twee keer zo groot. Maar denk niet dat ik in de Subaru half genoten heb want die auto rijd geweldig. Het maakt mij weinig uit met wat ik op pad ga, ik geniet wel en mijn tante ook!
 Aircooled meeting Doetinchem. Blij dat de Kever weer voor elkaar is :)
 De Caprice Classic Landau coupe van pa, die vandaag anders 93 zou zijn geworden. Van binnen nooit iets aan hersteld behalve het hemeltje vernieuwd. Verder nog geen naadje gestikt. Een heerlijke comfortabele auto waar mijn vader maar wat gek mee was. We hebben deze al 45 jaar in ons bezit.
 Ook weer zo’n verhaal! Deze maand precies 44 jaar geleden kocht mijn vader de Caprice Classic Landau Coupe, slechts 13 maanden jong toen. Hij kocht hem van vriend Evert Koldenhof waar ik afgelopen 20 juni over verteld heb. Tot een paar jaar geleden nooit iets geweten over de historie of wie de 1e eigenaar was. Het enige wat wij wisten is dat Hessing de Bilt de leverancier is geweest, omdat het dealer plaatje nog altijd op de kofferklep zit.  Totdat in 2019 het hemeltje vervangen moest worden, toen kwam er ergens een ANWB recuutje tevoorschijn met naam en adres, Van Seumeren Utrecht, wat nu Mammoet transport is. Ik heb ze gebeld en kreeg een vriendelijke dame aan de telefoon en vroeg of er iemand was die de historie van het bedrijf of wagenpark beheerde. Ik kreeg een 06 nummer en belde de beste man gelijk op. "Ja dat moet de Chevrolet van de eigenaar zijn geweest. We hebben in al die jaren maar 2 Chevrolets gehad (dat wist hij zo uit zijn hoofd!) Morgen spreek ik zijn zoon nog. Ik zal het hem doorgeven".  Een paar maanden daarna belde Frans van Seumeren mij op. Hij wist nog precies wat voor uitvoering het is. "Die van jou is er een zonder elektrische ramen en centrale vergrendeling! Mijn vader en ik kochten gelijktijdig 2 identieke Caprice Coupe's. Alleen de mijne had deze opties wel. Pa gaf er niet om en zei ik slinger wel als ik mijn raam los wil hebben". Het hadden de woorden kunnen zijn van mijn vader.  Hessing had ze overtuigd om voor de 6 cilinder te gaan omdat deze een stuk voordeliger was in aanschaf en verbruik dan de V8. Senior besloot een jaar later om hem in te ruilen, wederom bij Hessing, voor een Oldsmobile Diesel. De andere Caprice heeft bij van Seumeren nog jarenlang dienst gedaan, totdat deze werd ingeruild voor een Caprice sedan.
Afgesproken dat wij een keer gaan ontmoeten. Hoe is het mogelijk hè, na 40 jaar! Pa heeft dit nog meegemaakt en vond het prachtig.  Pa was altijd een echte coupé liefhebber. Morgen ga ik met de Commodore naar de Oldtimerdag in Vianen en zondag naar de Nationale Oldtimerdag in Lelystad en nee, dat doe ik niet met tegenzin. Het is een beetje traditie geworden om beide dagen met de Opel te doen. De Caprice komt vanzelf weer aan de beurt.   Een vroegertje vandaag. De Caprice en ik zijn klaar om naar de oldtimerdag in Zoetermeer te vertrekken.   Precies 10 jaar geleden hadden we de Besteleend bijna klaar en de Commodore was gereed voor de spuiter. De Caprice trokken we na 21 of 22 jaar van zijn vaste stekje want we zaten toch lekker in de flow. Dit was het begin van de hobby. Nooit een moment spijt van gehad.
De Chevrolet Caprice Classic Landau Coupe. Een hele mond vol, maar we praten dan ook over een auto van 5.39 meter lang.  Mijn vader, Cees van Burik, kocht deze september 1979 13 maanden jong. Op de foto’s is goed te zien hoe we hem in maart 2013 na 22 jaar onaangeroerd uit de kelder reden, ja rijdend op eigen kracht. Lucht in de vierkante banden, startbooster aansluiten en starten maar.  De kachelradiator was lek en verder mankeerde er niet veel aan op het standaard werk na zoals de genoemde banden en de koplampen zijn vervangen. Een wasbeurt deed wonderen. De Caprice was weggezet met 47.000 miles en dat is nu 54.000 geworden. De eerste jaren heb ik er heel weinig mee gereden. Het afgelopen seizoen verwacht ik dit keer het meest met deze te hebben gereden van allemaal. Het is dan ook een hele fijne auto die ik steeds meer waardeer. Vorige week na 7 maanden de Chevrolet Caprice weer eens van stal gehaald. Dat zal er dan ongeveer zo uit hebben gezien. Voorheen filmde en monteerde ik dit soort filmpjes en iedere keer denk ik "dat zal ik weer eens gaan doen". Er gaat veel tijd in zitten, maar wel een leuke bezigheidstherapie  Auto's lang in je bezit hebben. Mijn vader was er heer en meester in en ik sloot vrolijk aan. Met dit viertal is eigenlijk ook de basis gelegd voor de huidige verzameling. We hebben ze (v.l.n.r.) respectievelijk 43, 53, 53 en 48 jaar in ons bezit en zijn daar best trots op.
 Mijn ouders namen deze nummerplaathouder mee uit Arizona begin tachtiger jaren, waar ze goede vrienden hadden wonen. Sindsdien zit het frame om de kentekenplaat van onze Caprice. Het ding was nog best zwaar wat ik mij kan herinneren. Dat kan natuurlijk ook best kloppen, want Aliexpress bestond nog niet.
Vroeger kreeg je een sticker op je achterste kentekenplaat bij goedkeuring van de APK en het is mooi dat die is blijven zitten. 1990 is ook de allerlaatste geweest want vanaf 1991 heeft de Chevrolet stilgestaan tot 2013. En zo schuilt overal een verhaal achter net als de tankvulling! Want de kentekenplaat zit gemonteerd op het klepje waar de tankhals achter verstopt zit, net als bij de Opel Commodore.  Pa zijn '78-er Caprice Classic Landau Coupe. In ons bezit sinds 1979. Zelfs in de US is deze uitvoering met grote gebogen achterruit dusdanig zeldzaam (productie '77 t/m '79) dat ik op een Amerikaanse Facebookgroep en op YouTube standaard de vraag krijg of deze te koop is. Het antwoord is steevast "Neen".
Mijn vader was een klein mannetje en blind aan 1 oog. Maar met dit stuk metaal van 5.39 meter kon hij lezen en schrijven. Pa was een fijne en hele rustige chauffeur.  In de werkplaats probeer ik zo min mogelijk eigen auto’s te zetten, maar het geeft wel een mooi plaatje al zeg ik het zelf.
 Vandaag heerlijk wezen touren met pa zijn Caprice. Deze maand op de kop af 42 jaar in ons bezit. 53.000 miles. Hij was maar wat trots op zijn auto.
 2014. Samen met mijn vader Cees op de foto bij de 4 auto's die hij decennia lang bewaard heeft. Beiden beleefden wij hier veel plezier aan. De laatste restauratie van de Jeep was net voltooid. Veel mooie herinneringen, dagelijks denk ik met veel plezier aan hem terug.
 Een aantal jaren geleden was ik eens bezig om de Caprice van pa schoon te maken. Onder de stoel kwam een verfrommeld leeg pakje Caballero vandaan, duidelijk de handtekening van pa en dan heb ik het nog niet eens over het merk! Tegenwoordig kost een pakje Caballero denk ik een euro of 12. Destijds 4,25 gulden. Ik had hem in de grijze kliko gegooid en ging vrolijk verder met schoonmaken. Tot ik bij mezelf dacht "Dat doe ik niet goed". Dus gelijk op de kop in de kliko en het pakje weer onder de stoel gegooid, en daar ligt die al weer jaren.
 Samen met moeder afgelopen zondag tijdens de Achterhoekse oldtimerrit.
 5.39 meter lang. Ik was net 12 jaar geworden toen pa deze Caprice kocht. Een echt familiestuk inmiddels. Themaweek vervoer op een basisschool. Of ik ook met een auto zou willen komen? Tuurlijk! |
Index
Alles
Archief
April 2025
|
RSS-feed