automuseumpjeWelkom in mijn automuseumpje! Maak in deze blog kennis met mijn collectie, de mensen en de verhalen achter de auto's. Lees over nieuwe belevenissen, aanwinsten en meer. Peter van Burik 
|
|
 Langzaam beginnen de evenementen weer in de agenda te staan voor komend seizoen. Eén ding is zeker: zou ik geen zin hebben in een hoop gesprekken, dan moet ik niet met de Commodore gaan. Dit type heeft duidelijk een diepe indruk gemaakt op velen. Zelf weet ik niet beter, want deze staat hier al zolang als ik mij kan herinneren. Ik ben van ‘67 en de Opel van ‘69. Mijn vader kocht hem nieuw bij Hessing in de Bilt.
0 Opmerkingen
 De spotlights van pa! Een new old stock in vetvrij papier en de gebruikte die hij traditiegetrouw op iedere eigen auto monteerde. Op de eerste foto uit jaren 50 kun je dat zien. De rechter was zijn Opel Kapitän die naast de Plymouth van Opa stond voor de garage alhier. M-2960 was het provinciale nummer van pa, de M stond voor Gelderland. En nu we het toch over bewaren hebben, die kentekenplaat heb ik op kantoor hangen. Net als de M-8550 wat het nummer van opa was. Waarschijnlijk hing die destijds op een andere auto.
De Chevrolet Caprice Classic Landau Coupe. Een hele mond vol, maar we praten dan ook over een auto van 5.39 meter lang.  Mijn vader, Cees van Burik, kocht deze september 1979 13 maanden jong. Op de foto’s is goed te zien hoe we hem in maart 2013 na 22 jaar onaangeroerd uit de kelder reden, ja rijdend op eigen kracht. Lucht in de vierkante banden, startbooster aansluiten en starten maar.  De kachelradiator was lek en verder mankeerde er niet veel aan op het standaard werk na zoals de genoemde banden en de koplampen zijn vervangen. Een wasbeurt deed wonderen. De Caprice was weggezet met 47.000 miles en dat is nu 54.000 geworden. De eerste jaren heb ik er heel weinig mee gereden. Het afgelopen seizoen verwacht ik dit keer het meest met deze te hebben gereden van allemaal. Het is dan ook een hele fijne auto die ik steeds meer waardeer. 6 jaar geleden werd ik samen met mijn vader Cees door Autovisie geïnterviewd over onze Opel Commodore GS Coupé. Hij kocht hem nieuw bij Hessing in de Bilt.
Afijn, in het filmpje vertelde hij het zelf nog. Mooi dat we die nog hebben. Valentijnsdag 2020. Vandaag is het twee jaar geleden dat ik mijn vader Cees naar zijn graf heb gereden. Het meest bijzondere en eervolst wat ik met een oldtimer heb gedaan. Hij had het zelf niet kunnen bedenken toen hij de Besteleend in 1969 kocht bij Mourik Groot-Ammers voor 1250,- gulden.  Pa had destijds altijd zijn spotlight en het frame met schildjes op zijn auto’s. En ook die zijn bewaard gebleven, zelfs een nieuwe spotlight in de doos voor reserve.  Mijn vader Cees (rechts) bij of beter gezegd op zijn Opel Kapitän begin vijftiger jaren. De andere twee heren waren vrienden. Geen idee wie de middelste was, maar de linker is Gijs van Butzelaar en die is inmiddels 88 jaar. De foto is gemaakt op het Stationsplein in Apeldoorn voor garagebedrijf Van Butzelaar. Dit was onmiskenbaar zijn auto. M2960 was zijn provinciale nummer, waarbij de M voor Gelderland stond. Ik heb zijn nummerbord nog op kantoor hangen.
 Pa zijn '78-er Caprice Classic Landau Coupe. In ons bezit sinds 1979. Zelfs in de US is deze uitvoering met grote gebogen achterruit dusdanig zeldzaam (productie '77 t/m '79) dat ik op een Amerikaanse Facebookgroep en op YouTube standaard de vraag krijg of deze te koop is. Het antwoord is steevast "Neen".
Mijn vader was een klein mannetje en blind aan 1 oog. Maar met dit stuk metaal van 5.39 meter kon hij lezen en schrijven. Pa was een fijne en hele rustige chauffeur.  Vandaag heerlijk wezen touren met pa zijn Caprice. Deze maand op de kop af 42 jaar in ons bezit. 53.000 miles. Hij was maar wat trots op zijn auto.
 2014. Samen met mijn vader Cees op de foto bij de 4 auto's die hij decennia lang bewaard heeft. Beiden beleefden wij hier veel plezier aan. De laatste restauratie van de Jeep was net voltooid. Veel mooie herinneringen, dagelijks denk ik met veel plezier aan hem terug.
 Vandaag op de kop af 52 jaar geleden kocht pa 3 Besteleendjes, waarvan de laatste nog altijd in ons bezit is. Ik sprak er wel eens over met hem. Hij vond dat zelf ook heel bijzonder. "Dat had ik mij destijds nooit kunnen bedenken, dat jaren later de Eend er nog altijd is, maar ik ook", vertelde hij mij. Dat ik hem begin vorig jaar in de Besteleend naar zijn graf heb gebracht, maakt de auto voor mij nog meer speciaal en had niemand ooit kunnen bedenken, maar wat hàd hij dat mooi gevonden.   Een aantal jaren geleden was ik eens bezig om de Caprice van pa schoon te maken. Onder de stoel kwam een verfrommeld leeg pakje Caballero vandaan, duidelijk de handtekening van pa en dan heb ik het nog niet eens over het merk! Tegenwoordig kost een pakje Caballero denk ik een euro of 12. Destijds 4,25 gulden. Ik had hem in de grijze kliko gegooid en ging vrolijk verder met schoonmaken. Tot ik bij mezelf dacht "Dat doe ik niet goed". Dus gelijk op de kop in de kliko en het pakje weer onder de stoel gegooid, en daar ligt die al weer jaren.
 Motorkap ornamenten. Ik vond ze jaren terug in ons magazijn op zolder. De bovenste is van een Chevrolet Bel Air uit 1955. De andere van een Ford Fairlane, toevallig ook uit 1955. Pa en opa hadden vaak van die dikke bakken, zowel voor zichzelf als voor de handel.   2013. Gek genoeg een van de weinige foto's waar ik samen met mijn vader op sta. Onze Besteleend was net gerestaureerd en één van de allereerste ritjes was uiteraard samen met mijn vader. Die kocht deze AK350 al in 1969!
|
Index
Alles
Archief
Mei 2023
|
RSS-feed