automuseumpjeWelkom in mijn automuseumpje! Maak in deze blog kennis met mijn collectie, de mensen en de verhalen achter de auto's. Lees over nieuwe belevenissen, aanwinsten en meer. Peter van Burik 
|
|
 De Ford Scorpio 2.9 V6 automaat van Mart heb ik inmiddels ook alweer bijna 6 jaar, net zolang als hij hem heeft gehad. Vorig seizoen zette ik de 100.000 op de teller en dat is bar weinig voor een 29 jaar oude auto. Ik kocht hem met 92.787km. Nieuw is de Ford geleverd en altijd onderhouden door dealer Jurrius in Dieren die inmiddels ook al niet meer bestaan.
Mart kende ik van de fysio letterlijk om de hoek en overleed in 2019. De eerste eigenaar was Karreman en zijn dierenspeciaalzaak in Apeldoorn bestaat nog steeds. Voor een auto als deze is het al bijzonder genoeg dat het geen import is, laat staan slechts twee voorgaande eigenaren heeft gehad en wat dat betreft nooit Apeldoorn heeft verlaten. Mart verkocht mij de auto omdat hij wou dat deze goed terecht kwam en ik doe mijn best. De airco doet het inmiddels weer en ook de centrale vergrendeling werkt. Wat laswerk was gelijk al gedaan en nog diverse kleine reparaties en wat onderhoud. Volgend jaar maar weer eens van genieten! Mart zou tevreden zijn geweest
0 Opmerkingen
 Ik blijf erbij dat de auto’s mij vinden en niet andersom! Vandaag 5 jaar geleden haalde ik de Ford Scorpio 2.9 V6 GLX automaat op. 1995 met slechts 92.000 gedocumenteerde kilometers. Ik kende Mart van de fysio waar we beiden kwamen. Een enorme oude reus van 2 meter+ Hij had mij een paar jaar daarvoor gevraagd of ik zijn auto wou overnemen als hij ging stoppen met autorijden. Autoliefhebbers komen altijd met elkaar aan de praat en zodoende wist hij van mijn verzameling. Het moment kwam vreselijk ongelukkig uit want ik had net twee weken daarvoor de Starlet op grijs kenteken gekocht, en bovendien lag ik met mijn arbeids-ongeschiktheidsverzekering in de clinch. Ik ging naar zijn verzorgingsflatje omdat ik hem niet aan de telefoon wou afwijzen. Toch ergens in het gesprek ja gezegd waar het nee had moeten zijn en tot de dag van vandaag geen moment spijt van gehad.  Vorig jaar stond ik bij het APK station en waren ze de Scorpio aan het keuren. Omdat hij geschorst was reed ik op de groene platen en er stonden een paar handelaren omheen. Mooie aparte auto, die heb je natuurlijk uit Duitsland gehaald want dit vind je niet meer in Nederland. Nou om de waarheid te zeggen, de vorige twee eigenaren kwamen ook uit Apeldoorn! Zover ik het kan bekijken zijn er van dit exacte type nog maar 10 overgebleven en ben er in al die jaren nooit een tegengekomen in het wild; ook op evenementen zijn ze zeldzaam.
 Het evenementenseizoen ligt achter ons. Ik heb er met volle teugen van genoten. Deze drie zijn weer geschorst en uit de verzekering gehaald.
Vooral voor de Scorpio was het goed om er weer eens flink mee te rijden na 4 jaar stilstand. De eerste keer tanken was het ergens rond de 1 op 7 en woensdag afgetankt met 1 op 9,5 als resultaat, en dat is niet verkeerd voor een 2.9 V6 automaat. Maar ik ben ook een rustige chauffeur. "Hard rijden is geen kunst, de boel heel houden wel", zei mijn vader altijd.  "Hoe oud is die oldtimer van jou?". Die vraag werd mij gisteren zeer laatdunkend gesteld over de Scorpio die ik bij me had. De man reed mee met een oude baas in een begin jaren '60 Opel. "1995", was mijn korte antwoord en dacht bij mezelf, dit is een oldtimerevenement en geen wedstrijdje ver pissen. Ik ga daar verder geen energie aan verspillen en heb een geweldige dag gehad. Laat iedereen in zijn waarde, ik word er niet warm of koud van.
 Wat vaker filmpjes maken en monteren is vooral een kwestie van de juiste spullen hebben. Als verlaat verjaardagskado van mijn grote broer Bert kreeg ik een tripod/selfiestick. Hierin verwerkt zit een afstandsbediening waar ik geen verwachtingen van had maar warempel, het werkt perfect en dat is dan weer mooi meegenomen.  Met de Scorpio ben ik woensdag naar Neede geweest voor een avondrit. Afgelopen zondag met de Cinquecento naar Wijchen geweest. De Starlet staat voor morgen klaar voor een rit in de Betuwe en zondag met de Polo naar Heino, nee niet die zanger! Met de Polo ben ik in maart naar een evenement geweest en die heeft verder het hele seizoen stilgestaan. Twee keer starten en hij liep! Druk als een klein baasje maar een welkome afleiding.
De Ford Scorpio V6 automaat is alweer 5 jaar in mijn bezit, waarvan de laatste 4 geschorst. Het werd tijd om ervan te genieten, dus vorige week heb ik hem uit het magazijn gehaald en inmiddels aan een mooie oldtimerdag meegedaan.  4 jaar geleden was dit mijn nieuwste aanwinst en bleef dit totdat er afgelopen zomer een viertal aan de collectie werden toegevoegd. Het bericht deel ik eerder op mijn privé Facebook en is te mooi om hier niet te delen, inclusief een latere aanvulling op het verhaal. De Scorpio is er nog steeds maar het is niet meer de laatste aanwinst voor de duidelijkheid. Mart is helaas in 2019 overleden.  Mart, een reus van een kerel. 82 jaar oud, ruim 2 meter groot en ik schat zijn gewicht rond de 190 kilo. Niet dik, maar gewoon groot! Een paar jaar geleden kwam ik met hem in gesprek over auto’s. Onze wederzijdse liefhebberij. Hij had een Ford Scorpio V6 uit 1995. 2 jaar geleden kwam hij op mij af en vroeg: "Als ik niet meer mag auto rijden, heb jij dan interesse in mijn Scorpio?" "Eh, ja. Laat het maar weten", antwoordde ik.  Afgelopen maandag belde Mart mij op. De tijd was daar. Hij stopte met autorijden. Woensdagmiddag ben ik naar zijn verzorgingsflat gereden en heb een paar uur met hem zitten kletsen. Een grote vent die heel klein werd. "Ik heb er slapeloze nachten van gehad vertelde hij mij, maar dat zal je wel niet geloven". Ja hoor, kan ik mij heel goed indenken. Zijn dochter sprak later ik buiten nog. "Hij heeft gehuild voordat hij jou had gesproken".  Ik zal zuinig op je auto zijn Mart. Bedankt dat ik jou auto mocht kopen, ook al kon je niet meer ongelegen bellen. Ik ben momenteel met 4 auto’s tegelijk bezig. Ik pik Mart eerdaags op en dan maken wij samen nog een mooie rit. Zijn nummer staat in mijn telefoon. Volgend jaar met mooi weer haal ik hem weer eens uit zijn flatje. Het ga je goed.  Op een zonnige voorjaarsdag in 2019 stond er ineens een oude reus van een kerel bij ma achter op de stoep met een extra large scootmobiel. Ik was met de oprijtruck op tournee. Ma deed de achterdeur open en zei tegen hem: "U bent Mart!" "Hoe weet u dat?", vroeg hij. "Omdat u aan de omschrijving voldoet die Peter gaf". "Peter heeft de Scorpio zeker verkocht?". "Nee hoor, kom maar mee naar de werkplaats. Als Peter zegt dat hij uw Ford niet verkoopt, dan hoeft u zich daar geen zorgen om te maken".  Mart was gerustgesteld en heeft nog gezellig koffie gedronken en gewacht tot ik thuis was. Later dat jaar is Mart overleden en het ritje wat ik nog met hem zou doen is er helaas nooit meer van gekomen. Hij was al te slecht op dat moment, en ik had geen flauw idee hoe ik zo’n brok beton moest verplaatsen.  Ook een reportage waar ik hem heel graag mee had willen verrassen ligt nog altijd op de plank. Ik heb wel af en toe contact met zijn dochter, die onlangs op Instagram ook reageerde "Oh heb je hem nog?" Die moet ook maar eens met ma gaan praten.  Vorige week een APK marathon gehad zoals vriend Iwan dit zo mooi noemt. Eerst de Subaru weggebracht en terug naar huis gelopen. Twee keer omgewisseld en toen de Polo als laatste klaar was, ben ik weer naar het APK station gewandeld.  Alledrie zonder op of aanmerkingen goed bevonden! De Scorpio is geschorst dus die hoef ik niet te laten keuren, maar ik vind het een prettige gedachte dat ik deze op ieder moment uit de schorsing kan halen en mijn verzekeringsman een appje kan sturen.  Einde van de maand laat ik de Renault 5 en de Lexus keuren, dan kunnen ze de volgende keer mee in deze marathon. Ook de Lexus is geschorst en om dezelfde reden gekeurd, alleen is deze vervaldatum eind november en dat is geen handige datum.
 Soms heb ik het idee dat een auto mij vindt in plaats van andersom!
Dat gevoel heb ik ook bij de '95-er Ford Scorpio V6 automaat. Dit model wordt ook wel de 'frogeye' genoemd vanwege zijn karakteristieke voorfront en dan heb ik het heel vriendelijk gezegd! Destijds vond ik ze zelfs zo lelijk dat ik de man of vrouw achter het stuur wel uit heb zitten lachen. Daarentegen heb ik het model hiervoor altijd een nietszeggend model gevonden, en dan vooral in de hatchbackversie. Zelf zou ik er nooit naar hebben gezocht, maar ben er erg tevreden mee dat hij in mijn verzameling terecht is gekomen. De oude baas die deze Scorpio 6 jaar in bezit had vroeg of ik hem over wou nemen als de tijd daar was dat hij geen auto meer mocht rijden. Hij heeft een jaar of 2 met mijn visitekaartje in de knip gelopen  Uitbreiding van het museumgedeelte. Tijdelijke opstelling, er komen er nog twee bij en dan staat alles op zijn plek. Een aantal mensen ben ik heel veel dank verschuldigd voor hun hulp. Alleen ben je nergens.  Overigens was dit gedeelte al ingericht door mijn opa om de privé auto’s in te zetten. De afscheiding zal uit de jaren '50 stammen en misschien nog wel ouder. Dus uit sentimenteel oogpunt zal ik die nooit verwijderen.   Toen ik in 2018 de Scorpio van Mart kocht, had deze na de laatste APK slechts 22 kilometer gereden. Vandaag heb ik hem weer laten keuren en laat ik er tussen deze APK en de vorige opnieuw maar 22 kilometer mee te hebben gereden. Hij is geschorst en dus is een APK niet verplicht, maar ik vind het een prettige gedachte dat hij wel klaar staat. En nu weer rap in je hok!
 Zojuist de nieuwe Auto Motor Klassiek ontvangen. Hierin staat mijn Ford Scorpio V6 automaat. Graag had ik Mart, de vorige eigenaar, als verrassing een exemplaar willen brengen, maar de beste man is inmiddels al overleden. Hij wordt wel met naam genoemd in het artikel. Ik heb nog contact met zijn dochter, dus die zal er ook blij mee zijn.
|
Index
Alles
Archief
November 2024
|
RSS-feed