automuseumpjeWelkom in mijn automuseumpje! Maak in deze blog kennis met mijn collectie, de mensen en de verhalen achter de auto's. Lees over nieuwe belevenissen, aanwinsten en meer. Peter van Burik 
|
|
 Over deze Starlet had ik al het hele jaar niks verteld. En dat wil niet zeggen dat er ook niks aan gebeurd is! Binnenkort is het 5 jaar geleden dat ik deze kocht via Marktplaats, de week daarvoor had ik hem bij een ander te koop zien staan en bezwoer er niks meer bij aan te schaffen. En daar had ik stiekem spijt van, wat ik nooit heb. Dus toen ik hem een week later opnieuw te koop zag staan heb ik een uur lang een mantra (met een R) geroepen. "Ik koop hem niet ik koop hem niet" en toen gebeld en aan de telefoon gekocht.
Ogenschijnlijk is deze Starlet niks bijzonders, maar vergis je niet. Puur wat exacte uitvoering betreft is deze denk ik de meest zeldzame uit de verzameling en dat komt door het grijs kenteken. Er zijn er nog 3 tot maximaal 5 overgebleven. Zeker is dat het de oudste is, 1991. Met een beetje geluk komt er binnenkort na al die jaren weer een verse APK op, en dat zou mooi wezen. Foto: Dennis van Loenhout namens Toyota Nederland
0 Opmerkingen
 Vandaag heb ik de jaarlijkse Besteleenden-meeting in Leersum bezocht. 17 Besteleenden en 4 Belphégor trucks maakten hun opwachting.  Ik heb nog wel voor 20 verzamelingen nummerplaathouders en stickers liggen van van Burik bedrijfswagens. En toch vind ik het een uitdaging om een perfecte en zo origineel mogelijke sticker of nummerplaathouder te bemachtigen.  Van Erik Tiemens kreeg ik een sticker voor de Lexus uit zijn privé archief, maar deze was net een generatie jonger dan zoals hij er bij mij inmiddels ruim 15 jaar op had gezeten. Ik ben dan zeikerd genoeg de uitdaging aan te gaan. Een vriend zit in de reclamewereld en die mag ik met dit soort dingen aan zijn jasje trekken.  Hij heeft voor mij een bestandje gemaakt waarmee ik naar de beletteraar kon gaan die heeft voor mij een velletje met stickers heeft gemaakt, en die verse sticker zit er inmiddels al een aantal jaren op.  Dit was slechts één van de puntjes op de lijst met dingen te doen. Deze lijst is nog niet geheel afgewerkt, maar het A4’tje begint aardig vol te staan met vinkjes.
 "Hoe oud is die oldtimer van jou?". Die vraag werd mij gisteren zeer laatdunkend gesteld over de Scorpio die ik bij me had. De man reed mee met een oude baas in een begin jaren '60 Opel. "1995", was mijn korte antwoord en dacht bij mezelf, dit is een oldtimerevenement en geen wedstrijdje ver pissen. Ik ga daar verder geen energie aan verspillen en heb een geweldige dag gehad. Laat iedereen in zijn waarde, ik word er niet warm of koud van.
 Afgelopen zondag ben ik naar de oude voertuigen dag in Wijchen geweest met de Statlet P7. Wat blijft dit toch een fantastische auto! Ondanks dat ik best veel evenementen doe, was het voor deze Starlet pas de derde keer dit seizoen dat hij mee mocht en dan zou ik bijna vergeten hoeveel ik van deze geniet.
Bij het aanrijden op het evenement had ik letterlijk een stuk of 5 - 6 gesprekken voor ik op de plek stond en uit kon stappen. "Is hij nieuw uit de doos?". "Dingen zijn niet kapot te krijgen". "Heb er ook één gehad en nooit weg moeten doen." Allemaal dat soort gesprekken, wat natuurlijk erg leuk is. Onderweg tijdens de rit werd ik op de foto gezet door ene Hans Boer, terwijl ik zelf op dat moment naar een bekende zwaaide. Dat is het leuke van zulke dagen, je komt altijd bekenden en gelijkgestemden tegen.  10 jaar geleden kreeg ik na de restauratie een nieuwe sticker van Burgers Zoo, waarmee ik de oude verweerde kon vervangen die mijn moeder in de jaren '70 op de Commodore had geplakt. Jaren terug kwam ik meneer Van Hooff tegen (en daarna nog diverse keren). Ik vertelde hem van hun sticker en hij zei: "Mocht je hem ooit weer nodig hebben dan krijg je hem desnoods uit mijn privé archief".  Tijdens de schadeherstel heb ik gelijk opdracht gegeven om de raamrubbers voor en achter te vernieuwen. Dit heeft de Burgers Zoo sticker geen goed gedaan. Maandag heb ik contact opgenomen met Burgers Zoo en gisteren lag de verse in de bus. Kijk, daar word ik nou gelukkig van!   Ook weer zo’n verhaal! Deze maand precies 44 jaar geleden kocht mijn vader de Caprice Classic Landau Coupe, slechts 13 maanden jong toen. Hij kocht hem van vriend Evert Koldenhof waar ik afgelopen 20 juni over verteld heb. Tot een paar jaar geleden nooit iets geweten over de historie of wie de 1e eigenaar was. Het enige wat wij wisten is dat Hessing de Bilt de leverancier is geweest, omdat het dealer plaatje nog altijd op de kofferklep zit.  Totdat in 2019 het hemeltje vervangen moest worden, toen kwam er ergens een ANWB recuutje tevoorschijn met naam en adres, Van Seumeren Utrecht, wat nu Mammoet transport is. Ik heb ze gebeld en kreeg een vriendelijke dame aan de telefoon en vroeg of er iemand was die de historie van het bedrijf of wagenpark beheerde. Ik kreeg een 06 nummer en belde de beste man gelijk op. "Ja dat moet de Chevrolet van de eigenaar zijn geweest. We hebben in al die jaren maar 2 Chevrolets gehad (dat wist hij zo uit zijn hoofd!) Morgen spreek ik zijn zoon nog. Ik zal het hem doorgeven".  Een paar maanden daarna belde Frans van Seumeren mij op. Hij wist nog precies wat voor uitvoering het is. "Die van jou is er een zonder elektrische ramen en centrale vergrendeling! Mijn vader en ik kochten gelijktijdig 2 identieke Caprice Coupe's. Alleen de mijne had deze opties wel. Pa gaf er niet om en zei ik slinger wel als ik mijn raam los wil hebben". Het hadden de woorden kunnen zijn van mijn vader.  Hessing had ze overtuigd om voor de 6 cilinder te gaan omdat deze een stuk voordeliger was in aanschaf en verbruik dan de V8. Senior besloot een jaar later om hem in te ruilen, wederom bij Hessing, voor een Oldsmobile Diesel. De andere Caprice heeft bij van Seumeren nog jarenlang dienst gedaan, totdat deze werd ingeruild voor een Caprice sedan.
Afgesproken dat wij een keer gaan ontmoeten. Hoe is het mogelijk hè, na 40 jaar! Pa heeft dit nog meegemaakt en vond het prachtig.  Het gaat er niet om wat je kan, maar wie je kent. Bij Opel restaurateur Romijn in Renswoude kom ik inmiddels al een jaar of 12. Toen ze mij op 23 Juli in Medemblik de Commodore van achteren aanreden had ik geen enkele twijfel om gelijk Erik en Melvin Romijn in te schakelen.  Hij is klaar en zoals verwacht prachtig werk geleverd! Kreeg hem zelfs nog netjes thuis afgeleverd.  |
Index
Alles
Archief
Juli 2024
|
RSS-feed