automuseumpjeWelkom in mijn automuseumpje! Maak in deze blog kennis met mijn collectie, de mensen en de verhalen achter de auto's. Lees over nieuwe belevenissen, aanwinsten en meer. Peter van Burik 
|
|
|
Als je bedrijf op een haar na 100 jaar bestaat, nooit verhuisd bent en de ruimte hebt dan gebeuren dit soort dingen. We kochten rond de eeuwwisseling een grote partij autoradio's. Moeder denkt dat het er 200 waren. Nieuw en ongebruikt of eerste montage. Twee heren kwamen met een bus vol radio's en gingen de autobedrijven langs. Wij namen een grote partij af want hoe meer je er kocht hoe minder we betaalden, staffelkorting dus! Uiteindelijk hadden we er zoveel dat we ze zelfs op zolder in huis hadden liggen en iets van 10 gulden per radio betaalden en daar liggen er nu nog 14.  We verkochten toen veel bestelauto’s en vaak werd er gevraagd of we een radio konden monteren. Deze zetten we er kosteloos in en als ze andere wensen hadden dan bestelden we en betaalde de klant. De radio-cassette raakte uit de gratie en de laatsten bleven liggen. Negen heb ik er uitgezocht en op internet nagekeken. De bovenste is de Grundig 3101 en is van jaartal ‘95 en daar heb ik er nu vier van. De onderste is de Grundig 3301 en die heeft al dikke RDS techniek en stamt uit 1998. Ik heb er drie van. En dan zijn er twee Grundigs 3650 reverse uit 1993. Let ook op de speciale dozen die retour moesten naar Grundig. Dit was waarschijnlijk materiaal op importeursniveau voor speciale acties / uitvoeringen.  Op een aantal auto’s uit de verzameling daar zitten te jonge of gare radios in en dat kan ik mooi in een klap corrigeren. Deze gaan in de jaren ‘90 auto’s vanaf de Subaru mini Jumbo uit ‘90 tot en met de Fiat Cinquecento uit ‘98. En ik zit altijd te hannisen welke knop ik nu weer in moet drukken onderweg, dat probleem heb ik dan ook niet meer.
Onze oud monteur Steven had het er afgelopen voorjaar nog een keer over. "Die radios op zolder liggen er zeker nog? Die kun je wel weggooien want niemand wil ze nog hebben". Nou dat dacht ik dus niet!
0 Opmerkingen
 Onze acculader begaf het een jaar of 20 geleden en werd vervangen voor een nieuwe. Ik kan mij nog goed herinneren dat de monteurs logischerwijs op het punt stonden deze in de oudijzerbak te deponeren en de grootste onenigheid met pa kregen. "Die gaat niet weg!" "Maar hij is kapot en je kunt er niks meer mee".  Om een lang verhaal kort te maken, ik heb hem een paar jaar geleden uit het schap getrokken in het magazijn toen ik dat aan het leegmaken was. Het is er een uit Frankrijk uit de jaren '50 in hamerslag bruin. Ik heb gezocht op Google en zodoende weet ik dat ze er ook in hamerslag groen waren. Het controlelampje was nooit nodig want als ie aanstond dan hoorde je hem door de hele werkplaats zoemen.  Van de nieuwe ongebruikte accu’s weet ik niet anders dan dat deze in een schap onderop stonden dus ik had al verwacht dat ze er een halve eeuw stonden. Bayern batterie heb ik opgezocht en in een artikel uit 2013 werd verteld dat ze ruim 110 jaar bestonden dus gezien de sticker '75 Jahre' klopt dit aardig.  Oud monteur Steven zag ze laatst staan. "Weet je dat die er al zeker 50 jaar staan?" Ja dat vermoeden had ik al. "Maar weet je ook dat ze uit Groningen zijn meegekomen van de W.E.B?" Kijk en dat wist ik dan weer niet.  Pa deed vroeger veel zaken met de directeur van de Ploeg. Zij hadden het Magirus-Deutz dealerschap en transportbedrijf. Autotransport en kiepers. Als kind kregen we vaak miniaturen die nu nog in de verzameling staan. Ik kreeg ze altijd van mijn broers dus ze staan er in drievoud.  De acculader en de accu’s staan in de stelling onder de trap die daar speciaal is neergezet voor de bijzondere relikwieën. Accu’s moeten normaal in een lekbak staan maar deze zijn nog nooit gevuld dus new old stock.
Pa zou tevreden zijn geweest dus dan ben ik het ook.  Ik vond een paar dagen terug deze foto’s van de Renault 5 1.1SL van 'ome' Steven. Deze nam ik in 2014 voor zijn huis en hij reed er toen al tien jaar mee. Ik kreeg de Renault begin vorig jaar gedoneerd. Deze staat op de nominatie om er weer netjes voorgezet te worden maar eerst de andere projecten en rustig onderdelen sprokkelen.  Steven was monteur bij ons sinds 2 juni 1964 en heeft hier tot 2016 geregeld klusjes gedaan. De auto’s waar hij mee reed in die periode zijn op 1 hand te tellen. Een jaar of 17-18 of langer met dezelfde auto doen is bij hem de norm.
Steven is niet van de flauwekul. Sinds 2007 staat er een onberispelijke Mercedes C220 diesel automaat in zijn garage die jong gebruikt is aangeschaft. Volgens mij heeft hij nog zeker een jaar doorgereden met de Toyota Carina die eruit ging. "Ach dat ding lupt nog best". En als hij hier aan het werk was stond steevast het Renaultje hier op de dam en niet de Mercedes  Het begon eigenlijk met de velgen laten stralen en coaten van de 5 bestel. Het resultaat was bedroevend en ze liggen hier nog in een hoekje van de werkplaats. Ik was bij Steven, onze oud monteur van 1964 tot 2016, en bekeek de velgen onder zijn Renault of dat wat was en ik vroeg hem ernaar.
Je mag het hele ding wel hebben! Ja en dat laat ik mij natuurlijk geen twee keer zeggen en dus haalden we hem afgelopen april bij de deur. Eén van de redenen dat ik een paar dagen geleden gelegenheid had om de Dodge kraanwagen op de foto te zetten was omdat deze er een tijdje terug pal naast was gezet. De auto staat nu weer binnen in de garage en dat is beter. Dan houd ik er wat meer zicht op, loop er eens omheen en kijk rustig wat ik eventueel aan onderdelen nodig zal hebben. Ja het was voor mij al snel duidelijk dat ik deze niet voor de onderdelen ga slachten, daar is de 4/5 deurs te zeldzaam voor geworden. Maar een flinke uitdaging gaat dit zeker worden, ook dat zal goed gaan komen zolang ik geen haast heb. Ik heb er een filmpje van gemaakt en daar ging maandag iets verkeerd met uploaden, die houden jullie later van mij tegoed Dit is ook een van de redenen dat ik nu bezig ben om de werkplaats aan de kant te maken. Nog een andere reden is dat er binnenkort weer twee auto’s worden gedoneerd en ook die wil ik niet naar achteren schuiven uit het zicht, dat verdienen de auto’s niet en zeker de vorige eigenaren niet! Wordt vervolgd dus…. Van 2 goede 1 slechte maken of een nieuw project? Eén ding is zeker, het verhaal past in mijn straatje.  2 juni 1964 kwam 'ome' Steven Pas tijdelijk bij ons werken. Hij had net geleerd voor kuikensekser. Drie maanden was de bedoeling, maar tot 2016 heeft hij nog werk voor ons verricht. Hij liep hier dus al eerder rond op het bedrijf dan ikzelf! Ome Steven rijdt in een knappe Mercedes C diesel automaat waar hij zuinig op is. Voor het praktische heeft er een '89-er Renault 5 1.1 SL 4 deurs naast gehad. Een goede vriend van hem kocht deze Renault in 2002 en reed ermee tot 2004. De auto was bijna op de ijzerbult terecht gekomen omdat hij kapot was. Ome Steven is niet voor een gat gevangen kunnen wij uit ervaring zeggen dus hij nam hem over. Een aandrijfas was voldoende om de Renault weer rijdbaar te maken en dat heeft de auto volgehouden tot 2018. In die tijd heeft de Renault veel bij ons op het terrein gestaan wanneer Steven hier aan het werk was. Sindsdien had Steven de auto in de schorsing omdat de dorpels reden tot afkeur waren.  De restauratie van mijn Renault 5 bestel gaat met enige tegenslagen omdat ik de verkeerde mensen heb vertrouwd of gewoon domweg pech. "Je mag de mijne wel hebben. Daar zitten een hoop nieuwe onderdelen aan". En aldus heb ik vanmorgen samen met vriend Evert de Renault opgehaald met zijn oprijtruck. Wordt vervolgd.. |
Index
Alles
Archief
December 2024
|
RSS-feed