automuseumpjeWelkom in mijn automuseumpje! Maak in deze blog kennis met mijn collectie, de mensen en de verhalen achter de auto's. Lees over nieuwe belevenissen, aanwinsten en meer. Peter van Burik 
|
|
|
2,5 jaar geleden kocht Denise, een hele lieve vriendin van mij, deze Suzuki Alto uit 2001. Ze zocht een zuinig autootje om mee naar haar paarden te kunnen rijden. Ze heeft een bestelauto voor haar werk maar die wou ze sparen vanwege het hogere verbruik en kilometers. Deze vond ze op Marktplaats op spuugafstand hier in Apeldoorn, zelf woont ze onder de rook van Utrecht.
Op een vrijdagmiddag is ze met de trein naar Apeldoorn gekomen en samen zijn we bij de Alto gaan kijken. De kleinzoon verkocht de auto van zijn oma die hem nieuw had gekocht bij Suzuki dealer Pijnappel alhier. Na een rondje te hebben gereden was Denise er snel uit en ze betaalde en we zetten de auto op haar naam. Ze heeft er een heerlijke auto aan gehad maar hij werd overbodig. Ze kocht een versere VW Caddy die een stuk zuiniger was en met een frissere kilometerstand. Of ik haar Alto wou adopteren? Nou graag natuurlijk, en zo kreeg ik deze van haar gedoneerd! Deze generatie Alto begint al langzaam uit het straatbeeld te verdwijnen, in de 4/5 deurs al helemaal. Dus gaan we deze ook weer het zondagse pak aantrekken, uiteraard inclusief die heerlijke oldskool striping.
0 Opmerkingen
 Ik blijf erbij dat de auto’s mij vinden en niet andersom! Vandaag 5 jaar geleden haalde ik de Ford Scorpio 2.9 V6 GLX automaat op. 1995 met slechts 92.000 gedocumenteerde kilometers. Ik kende Mart van de fysio waar we beiden kwamen. Een enorme oude reus van 2 meter+ Hij had mij een paar jaar daarvoor gevraagd of ik zijn auto wou overnemen als hij ging stoppen met autorijden. Autoliefhebbers komen altijd met elkaar aan de praat en zodoende wist hij van mijn verzameling. Het moment kwam vreselijk ongelukkig uit want ik had net twee weken daarvoor de Starlet op grijs kenteken gekocht, en bovendien lag ik met mijn arbeids-ongeschiktheidsverzekering in de clinch. Ik ging naar zijn verzorgingsflatje omdat ik hem niet aan de telefoon wou afwijzen. Toch ergens in het gesprek ja gezegd waar het nee had moeten zijn en tot de dag van vandaag geen moment spijt van gehad.  Vorig jaar stond ik bij het APK station en waren ze de Scorpio aan het keuren. Omdat hij geschorst was reed ik op de groene platen en er stonden een paar handelaren omheen. Mooie aparte auto, die heb je natuurlijk uit Duitsland gehaald want dit vind je niet meer in Nederland. Nou om de waarheid te zeggen, de vorige twee eigenaren kwamen ook uit Apeldoorn! Zover ik het kan bekijken zijn er van dit exacte type nog maar 10 overgebleven en ben er in al die jaren nooit een tegengekomen in het wild; ook op evenementen zijn ze zeldzaam.
 De oudste van het hele stel is de Kever 1200 DeLuxe uit ‘58. Eerste generatie met de grote achterruit en nog werkende peilpinkers of semaforen. In het voorjaar van 2016 was hij net klaar na restauratie en maakte ik deze foto vlakbij Halte Assel. Naar zo’n plaatje kijkend besef ik nog eens extra in wat voor een mooie omgeving ik woon,
 Tijdens één van de vele oldtimerdagen die ik bezocht heb (Voorthuizen in dit geval), ben ik met de besteleend op de foto gezet door Dick Groen van www.autopics.nl. Ik denk dat ik in de afgelopen jaren verreweg het meest door hem op de foto ben gezet en hij heeft inmiddels alle rijdende minstens een keer gehad.
 Op een grauwe dag in de boekhouding spitten en dan feilloos facturen van 18 jaar terug vinden van onder andere onze Astra Serviceauto. Achteraf was deze destijds spotgoedkoop en ik heb er al die jaren enorm veel plezier van!  Het is lang geleden dat ik iets over de Ford Fiësta van de dames Maas op Texel heb geschreven. Het bericht dat ik vorig jaar augustus had gepost is tot de dag van vandaag het bericht met verreweg de meeste reacties, likes en nieuwe volgers op Facebook.
Met een paar weken is deze Ford precies 30 jaar oud en volgend jaar haal ik hem weer van stal. Moeder heeft Hanny Maas onlangs nog gesproken en de oude dame was erg blij dat ik haar Ford had geadopteerd, ik ook trouwens! Voor wie het verhaal nog niet kent, lees: Twee Texelse zussen. Het begon eigenlijk met de velgen laten stralen en coaten van de 5 bestel. Het resultaat was bedroevend en ze liggen hier nog in een hoekje van de werkplaats. Ik was bij Steven, onze oud monteur van 1964 tot 2016, en bekeek de velgen onder zijn Renault of dat wat was en ik vroeg hem ernaar. Je mag het hele ding wel hebben! Ja en dat laat ik mij natuurlijk geen twee keer zeggen en dus haalden we hem afgelopen april bij de deur. Eén van de redenen dat ik een paar dagen geleden gelegenheid had om de Dodge kraanwagen op de foto te zetten was omdat deze er een tijdje terug pal naast was gezet. De auto staat nu weer binnen in de garage en dat is beter. Dan houd ik er wat meer zicht op, loop er eens omheen en kijk rustig wat ik eventueel aan onderdelen nodig zal hebben. Ja het was voor mij al snel duidelijk dat ik deze niet voor de onderdelen ga slachten, daar is de 4/5 deurs te zeldzaam voor geworden. Maar een flinke uitdaging gaat dit zeker worden. Ook dat zal goed gaan komen zolang ik geen haast heb. Dit is ook één van de redenen dat ik nu bezig ben om de werkplaats aan de kant te maken. Nog een andere reden is dat er binnenkort weer twee auto’s worden gedoneerd en ook die wil ik niet naar achteren schuiven uit het zicht, dat verdienen de auto’s niet en zeker de vorige eigenaren niet! Wordt vervolgd dus….
 Het evenementenseizoen ligt achter ons. Ik heb er met volle teugen van genoten. Deze drie zijn weer geschorst en uit de verzekering gehaald.
Vooral voor de Scorpio was het goed om er weer eens flink mee te rijden na 4 jaar stilstand. De eerste keer tanken was het ergens rond de 1 op 7 en woensdag afgetankt met 1 op 9,5 als resultaat, en dat is niet verkeerd voor een 2.9 V6 automaat. Maar ik ben ook een rustige chauffeur. "Hard rijden is geen kunst, de boel heel houden wel", zei mijn vader altijd. |
Index
Alles
Archief
December 2024
|
RSS-feed