© www.automuseumpje.nl 2022
Scroll naar beneden voor meer berichten. Onderaan de pagina kunt u verder of terug met <<vorige of >>volgende. Zoeken kan in de Index of via de zoekbalk.
De Fiat Cinquecento was weer APK gekeurd voor een jaar. Verder heb ik er nog niet heel veel mee gereden maar daar ga ik nu aan beginnen. Hij remde niet lekker en er was een veer gebroken. Ooit hebben we hier intern afgesproken om de klanten tevreden te houden dat ik er met de poten vanaf zou blijven, dus dat doe ik zeker op mijn eigen auto's.
0 Opmerkingen
Autoweek heeft een rubriek liefhebber gezocht. En laat ik daar nou vanmorgen een Opel Astra station op zien staan van januari 1994 met slechts 42.712 kilometer en van de eerste eigenaar. Afijn, kijk het filmpje maar dan vertel ik je het verhaal wel. Afgelopen weekend druk bezig geweest met het aan de kant maken van de werkbank in de poetshoek, die stond van voor tot achteren ramvol met van alles en nog wat. Veel is rechtstreeks in de oudijzerbak of vuilcontainer beland. Eén dezer dagen ga ik de Cinquecento, Scorpio en Starlet Blue schorsen en uit de verzekering halen. De Cinquecento is de laatste tijd verder niks meer mee gedaan behalve rijden om dezelfde reden dat grote schoonmaak van de garage nu erg noodzakelijk was. Het ontbrak me gewoon aan de nodige energie en van alles aan mijn hoofd. Zoals hij nu staat kan deze prachtig overwinteren en houd ik nog steeds een plek vrij om een auto schoon te maken of poetsen voor de werkbank. Als ik dan vanmiddag de garage binnenkom en het najaarszonnetje schijnt zo naar binnen, ja daar kan ik enorm van genieten. Voor het idee heb ik even auto’s op de plek gezet. Precies wat ik ervan had verwacht.
Het begon eigenlijk met de velgen laten stralen en coaten van de 5 bestel. Het resultaat was bedroevend en ze liggen hier nog in een hoekje van de werkplaats. Ik was bij Steven, onze oud monteur van 1964 tot 2016, en bekeek de velgen onder zijn Renault of dat wat was en ik vroeg hem ernaar.
Je mag het hele ding wel hebben! Ja en dat laat ik mij natuurlijk geen twee keer zeggen en dus haalden we hem afgelopen april bij de deur. Eén van de redenen dat ik een paar dagen geleden gelegenheid had om de Dodge kraanwagen op de foto te zetten was omdat deze er een tijdje terug pal naast was gezet. De auto staat nu weer binnen in de garage en dat is beter. Dan houd ik er wat meer zicht op, loop er eens omheen en kijk rustig wat ik eventueel aan onderdelen nodig zal hebben. Ja het was voor mij al snel duidelijk dat ik deze niet voor de onderdelen ga slachten, daar is de 4/5 deurs te zeldzaam voor geworden. Maar een flinke uitdaging gaat dit zeker worden, ook dat zal goed gaan komen zolang ik geen haast heb. Ik heb er een filmpje van gemaakt en daar ging maandag iets verkeerd met uploaden, die houden jullie later van mij tegoed Dit is ook een van de redenen dat ik nu bezig ben om de werkplaats aan de kant te maken. Nog een andere reden is dat er binnenkort weer twee auto’s worden gedoneerd en ook die wil ik niet naar achteren schuiven uit het zicht, dat verdienen de auto’s niet en zeker de vorige eigenaren niet! Wordt vervolgd dus…. Vanmiddag stond de '63- er Dodge D500 kraanwagen mooi vrij voor een aantal foto’s en dat gebeurt zelden. Hoe lang deze er precies staat weet niemand, maar 55 jaar is zeker. De Holmes wrecker kraan hebben we in eigen beheer gemonteerd en zou onze afsleepwagen worden. Sinds 1997 staat hij in onze loods en daar staat ie mooi. Dit is een 11 tons truck met 4.1 liter 6 cilinder in lijn benzinemotor dus groter dan je in eerste instantie zou verwachten. Mooi hè?
Voor en na! Het enige wat ik mij eigen heb gemaakt is zijn de kleuren van de striping en velgen. Verder zo authentiek mogelijk. Volgend jaar is deze Polo steilheck 40 jaar oud.
Over deze Starlet had ik al het hele jaar niks verteld. En dat wil niet zeggen dat er ook niks aan gebeurd is! Binnenkort is het 5 jaar geleden dat ik deze kocht via Marktplaats, de week daarvoor had ik hem bij een ander te koop zien staan en bezwoer er niks meer bij aan te schaffen. En daar had ik stiekem spijt van, wat ik nooit heb. Dus toen ik hem een week later opnieuw te koop zag staan heb ik een uur lang een mantra (met een R) geroepen. "Ik koop hem niet ik koop hem niet" en toen gebeld en aan de telefoon gekocht.
Ogenschijnlijk is deze Starlet niks bijzonders, maar vergis je niet. Puur wat exacte uitvoering betreft is deze denk ik de meest zeldzame uit de verzameling en dat komt door het grijs kenteken. Er zijn er nog 3 tot maximaal 5 overgebleven. Zeker is dat het de oudste is, 1991. Met een beetje geluk komt er binnenkort na al die jaren weer een verse APK op, en dat zou mooi wezen. Foto: Dennis van Loenhout namens Toyota Nederland Vandaag heb ik de jaarlijkse Besteleenden-meeting in Leersum bezocht. 17 Besteleenden en 4 Belphégor trucks maakten hun opwachting.
Ik heb nog wel voor 20 verzamelingen nummerplaathouders en stickers liggen van van Burik bedrijfswagens. En toch vind ik het een uitdaging om een perfecte en zo origineel mogelijke sticker of nummerplaathouder te bemachtigen. Van Erik Tiemens kreeg ik een sticker voor de Lexus uit zijn privé archief, maar deze was net een generatie jonger dan zoals hij er bij mij inmiddels ruim 15 jaar op had gezeten. Ik ben dan zeikerd genoeg de uitdaging aan te gaan. Een vriend zit in de reclamewereld en die mag ik met dit soort dingen aan zijn jasje trekken. Hij heeft voor mij een bestandje gemaakt waarmee ik naar de beletteraar kon gaan die heeft voor mij een velletje met stickers heeft gemaakt, en die verse sticker zit er inmiddels al een aantal jaren op. Dit was slechts één van de puntjes op de lijst met dingen te doen. Deze lijst is nog niet geheel afgewerkt, maar het A4’tje begint aardig vol te staan met vinkjes.
"Hoe oud is die oldtimer van jou?". Die vraag werd mij gisteren zeer laatdunkend gesteld over de Scorpio die ik bij me had. De man reed mee met een oude baas in een begin jaren '60 Opel. "1995", was mijn korte antwoord en dacht bij mezelf, dit is een oldtimerevenement en geen wedstrijdje ver pissen. Ik ga daar verder geen energie aan verspillen en heb een geweldige dag gehad. Laat iedereen in zijn waarde, ik word er niet warm of koud van.
Afgelopen zondag ben ik naar de oude voertuigen dag in Wijchen geweest met de Statlet P7. Wat blijft dit toch een fantastische auto! Ondanks dat ik best veel evenementen doe, was het voor deze Starlet pas de derde keer dit seizoen dat hij mee mocht en dan zou ik bijna vergeten hoeveel ik van deze geniet.
Bij het aanrijden op het evenement had ik letterlijk een stuk of 5 - 6 gesprekken voor ik op de plek stond en uit kon stappen. "Is hij nieuw uit de doos?". "Dingen zijn niet kapot te krijgen". "Heb er ook één gehad en nooit weg moeten doen." Allemaal dat soort gesprekken, wat natuurlijk erg leuk is. Onderweg tijdens de rit werd ik op de foto gezet door ene Hans Boer, terwijl ik zelf op dat moment naar een bekende zwaaide. Dat is het leuke van zulke dagen, je komt altijd bekenden en gelijkgestemden tegen. 10 jaar geleden kreeg ik na de restauratie een nieuwe sticker van Burgers Zoo, waarmee ik de oude verweerde kon vervangen die mijn moeder in de jaren '70 op de Commodore had geplakt. Jaren terug kwam ik meneer Van Hooff tegen (en daarna nog diverse keren). Ik vertelde hem van hun sticker en hij zei: "Mocht je hem ooit weer nodig hebben dan krijg je hem desnoods uit mijn privé archief". Tijdens de schadeherstel heb ik gelijk opdracht gegeven om de raamrubbers voor en achter te vernieuwen. Dit heeft de Burgers Zoo sticker geen goed gedaan. Maandag heb ik contact opgenomen met Burgers Zoo en gisteren lag de verse in de bus.
Kijk, daar word ik nou gelukkig van! Ook weer zo’n verhaal! Deze maand precies 44 jaar geleden kocht mijn vader de Caprice Classic Landau Coupe, slechts 13 maanden jong toen. Hij kocht hem van vriend Evert Koldenhof waar ik afgelopen 20 juni over verteld heb. Tot een paar jaar geleden nooit iets geweten over de historie of wie de 1e eigenaar was. Het enige wat wij wisten is dat Hessing de Bilt de leverancier is geweest, omdat het dealer plaatje nog altijd op de kofferklep zit. Totdat in 2019 het hemeltje vervangen moest worden, toen kwam er ergens een ANWB recuutje tevoorschijn met naam en adres, Van Seumeren Utrecht, wat nu Mammoet transport is. Ik heb ze gebeld en kreeg een vriendelijke dame aan de telefoon en vroeg of er iemand was die de historie van het bedrijf of wagenpark beheerde. Ik kreeg een 06 nummer en belde de beste man gelijk op. "Ja dat moet de Chevrolet van de eigenaar zijn geweest. We hebben in al die jaren maar 2 Chevrolets gehad (dat wist hij zo uit zijn hoofd!) Morgen spreek ik zijn zoon nog. Ik zal het hem doorgeven". Een paar maanden daarna belde Frans van Seumeren mij op. Hij wist nog precies wat voor uitvoering het is. "Die van jou is er een zonder elektrische ramen en centrale vergrendeling! Mijn vader en ik kochten gelijktijdig 2 identieke Caprice Coupe's. Alleen de mijne had deze opties wel. Pa gaf er niet om en zei ik slinger wel als ik mijn raam los wil hebben". Het hadden de woorden kunnen zijn van mijn vader. Hessing had ze overtuigd om voor de 6 cilinder te gaan omdat deze een stuk voordeliger was in aanschaf en verbruik dan de V8. Senior besloot een jaar later om hem in te ruilen, wederom bij Hessing, voor een Oldsmobile Diesel. De andere Caprice heeft bij van Seumeren nog jarenlang dienst gedaan, totdat deze werd ingeruild voor een Caprice sedan.
Afgesproken dat wij een keer gaan ontmoeten. Hoe is het mogelijk hè, na 40 jaar! Pa heeft dit nog meegemaakt en vond het prachtig. Het gaat er niet om wat je kan, maar wie je kent. Bij Opel restaurateur Romijn in Renswoude kom ik inmiddels al een jaar of 12. Toen ze mij op 23 Juli in Medemblik de Commodore van achteren aanreden had ik geen enkele twijfel om gelijk Erik en Melvin Romijn in te schakelen. Hij is klaar en zoals verwacht prachtig werk geleverd! Kreeg hem zelfs nog netjes thuis afgeleverd.
Behalve technisch klaar is er verder nog weinig gebeurd aan de Cinquecento. Een keer meegenomen met een oldtimerrit en voor morgen een afspraak gemaakt voor uitlijnen want ik vind dat hij lekkerder kan sturen. De eerste 800 kilometer heb ik er nu ongeveer mee gereden, want daar zijn ze uiteindelijk voor gemaakt. Rijden met deze Fiat doet me het gevoel geven wat ik had in mijn eerste autootje, een Fiat 127 Het enige wat ik er de laatste tijd aan heb gedaan is onder de motorkap flink schoongemaakt, want dat was geen overbodige luxe en ziet er weer spic en span uit!
Binnenkort de Starlet P9 weer naar de APK en dan in de schorsing. Ik heb er een paar maanden heerlijk van genoten zowel met evenementen als dagelijks vervoer.
De Astra serviceauto is inmiddels ook alweer 18 jaar in dienst en zal als het aan mij ligt dienst doen tot januari 2025. Als dank dat ons bedrijf dan precies 100 jaar bestaat, heeft de gemeente Apeldoorn bedacht om ons op dat moment precies in de zero emissie zone te zetten, erg handig als je handel bedrijfswagens is waar nog geen 1% van het landelijke wagenpark hieraan voldoet. Overigens van de gemeente nog geen bericht ontvangen maar van de RDW. Vervang uw Opel Astra en Iveco autotransporter tijdig! De Iveco staat al in de verzameling en de Astra zal dan ook worden toegevoegd, ik tel hem al tot de verzameling.
Het oude gedeelte van ons bedrijf kocht mijn opa in 1932 op een veiling voor 5600 gulden, inclusief koetsierswoning waar ik geboren ben en mijn vader als 1 jarig ventje met opa en oma kwam wonen. Heilige grond dus. Tussen 1912 en 1932 stonden hier de koetsen en paarden van de directie van naastgelegen Nettenfabriek Anza. Een monument op zichzelf en volkomen terecht staat deze op een lijst van beschermde gezichtsbepalende gebouwen. Boven was de hooizolder dus vandaar de openslaande deuren. En binnen is het oude kantoor van opa en mijn vader nog steeds intact. Deze wordt ligt aangepast om mijn miniaturen te stallen. Weer eens wat anders dan een vitrine. Ik zal tzt eens wat foto’s van het kantoor maken Vandaag op de kop af 10 jaar geleden dat ik de '58-er Kever op mocht halen bij mijn accountant die is gaan emigreren. Hij wou dat de auto goed terecht kwam en ik hoefde er niks voor te betalen, hij had hem 50 jaar in zijn familie gehad.
Wat vaker filmpjes maken en monteren is vooral een kwestie van de juiste spullen hebben. Als verlaat verjaardagskado van mijn grote broer Bert kreeg ik een tripod/selfiestick. Hierin verwerkt zit een afstandsbediening waar ik geen verwachtingen van had maar warempel, het werkt perfect en dat is dan weer mooi meegenomen. Met de Scorpio ben ik woensdag naar Neede geweest voor een avondrit. Afgelopen zondag met de Cinquecento naar Wijchen geweest. De Starlet staat voor morgen klaar voor een rit in de Betuwe en zondag met de Polo naar Heino, nee niet die zanger! Met de Polo ben ik in maart naar een evenement geweest en die heeft verder het hele seizoen stilgestaan. Twee keer starten en hij liep! Druk als een klein baasje maar een welkome afleiding.
Voor de reclamecampagne voor Wolky verhuurde ik eind 2016 de Jeep voor 2 uur. Ik moest dan wel naar Nuenen rijden maar hij kon zo op de truck. Mooie ervaring om mee te maken en ik hield er een mooie foto’s aan over. En nee ik maakte geen deel uit van de campagne!
2006 was het jaar dat ik deze Opel Astra G Bestel kocht bij de Opeldealer in Schiedam. Toen slechts 4 jaar jong maar wel 276.000 kilometer, wat je er niet aan afzag. Die kilometerstand staat er nu 17 jaar later nog steeds op want van de verkoop is helemaal niets maar dan ook niets terecht gekomen, terwijl de auto toen in staat van nieuw was. Soms gebeurt dat gewoon. Jarenlang heet hij achterop het veld gestaan toen ik hem uit de verkoop had gehaald. Vorig jaar voor oud vuil tevoorschijn getoverd en weer fris gemaakt. Wonder boven wonder is het nog steeds een auto in staat van nieuw en roestvrij op 2 kleine puntjes na. Maar dat was met een schroevendraaier, stukje schuurpapier en de pot gemiddeld wit snel verholpen. Het is nu een bestelauto die zeker niet in de verzameling mag ontbreken en waar ik enorm van geniet.
Ik kocht de Polo Steilheck in 2016 en de restauratie duurde 2 jaar. Een van de dingen waar ik gelijk gecharmeerd van was bij de Polo is dat heerlijke oubollige blauwe interieur. Weliswaar heb ik deze compleet opnieuw laten stofferen maar de basis was onverprutst, dat gold voor de hele auto!
Ten tijde van de Volkswagen Transporter T3 hadden we deze een enkele keer met stoffen bekleding in de verkoop en die was identiek aan de stof uit de Polo, alleen in de T3 was het meestal bruin. We hebben er letterlijk honderden van verkocht en daarmee is de Volkswagen Transporter T4 bij ons het meest verkochte model en generatie bestelauto. Logisch dus dat er een een plekje heeft gevonden in de verzameling. Deze kocht ik in 2008 in en is door de crisisjaren en mijn gezondheid in de loods terecht gekomen om al die jaren stof te happen. Vorig jaar heb ik hem gepoetst in de hoek gezet en daar staat hij prima naar mijn zin.
Vandaag op de kop af 20 jaar geleden haalde ik de LS400 op bij de dealer in Arnhem. Toen nog Tiemens, iets later Louwman. Met deze auto heb ik de meest mooie herinneringen gemaakt, veelal samen met mijn moeder maakten we de mooiste tripjes in de Benelux en Duitsland. Zelf heb ik er 680.000km mee gereden en dit is voor mij een van de meest dierbare uit de collectie. Dat ik de datum onthouden heb is niet zo moeilijk, het was en is mijn verjaardag
Een trots bezit! Zo noemde een vriend het toen ik hem zaterdag deze foto’s appte. Nog geen 23 uur later reed iemand mij tijdens een oldtimerevenement van achteren aan in de Commodore. Telefoneren of appen is uiteindelijk belangrijker dan genieten van de rit in je eigen oldtimer. Een vriend reed achter haar en zag het aankomen. Ik en de rest stond gewoon stil. De foto’s zijn genoeg gemaakt en slingeren links en rechts al rond op het net. Ben al een paar keer getagd.
|
Index
Alles
Archief
Februari 2024
|